باکلیت

باکْلیت (Bakelite)

اولین پلاستیک سنتزی. در ۱۹۰۹، لئو بِکلاند، شیمی‌دان بلژیکی‌تبار، آن را ابداع کرد. باکلیت پلاستیکی سخت، محکم، و مقاوم در مقابل گرماست و از آن برای ساخت عایق‌های الکتریکی استفاده می‌کنند. این ماده را از واکنش فنول با متانال (فرمالدئید) می‌سازند. فرآیند شامل تولید رزینی به‌شکل گرد است که براثر گرم‌کردن به‌حالت جامد درمی‌آید. با قالب‌گیری فشاری این رزینِ، همراه گرم‌کردن و فشردن قالب، قطعات متفاوتی می‌سازند. باکلیت از پلاستیک‌‌های گرماسخت است که براثر گرم‌شدن دوباره ذوب نمی‌شود و بیشتر برای ساختِ قطعات الکتریکیِ چفت‌شدنی از آن استفاده می‌کنند.

 

---