کالسکه
کالِسْکه (Coach)
وسیلۀ نقلیه‌ای با چهار چرخ که اسب آن را می‌کشد و برای حمل مسافر به‌کار می‌رود. معمولاً هر کالسکه از اتاقکی اغلب مسقّف، که روی فنر قرار دارد و دو طرف آن در دارد و در جلو و عقب آن صندلی تعبیه شده، و یک جایگاه مرتفع نیز برای سورچی، که به جلو اتاقک متصل است، تشکیل می‌شود. کالسکه نخستین بار در قرن ۱۴م، در روستایی به نام کوچ[۱]، واقع در شمال غربی مجارستان، به‌کار گرفته شد. اوایل کالسکه را بسیار مجلل می‌ساختند و بیشتر نجبا و خانواده‌های سلطنتی اروپا برای رسیدگی به امور دولتی از آن استفاده می‌کردند. اتاق کالسکه‌های اولیه را روی پایه‌های آهنی نصب می‌کردند و به جای فنر از تسمه‌های چرمی استفاده می‌شد. نخستین کالسکه‌ها در حدود ۱۵۶۰ به انگلستان رسیدند و چیزی نگذشت که الیزابت اول صاحب نخستین کالسکۀ سلطنتی شد. در اواخر قرن ۱۶ کالسکه جای خود را به دلیجان داد که وسیله‌ای عمومی برای حمل مسافر و کالا بود. سپس، اتومبیل جای کالسکه و دلیجان را گرفت. امروزه فقط در برخی مراسم‌های تشریفاتی و در برخی شهرهای توریستی، برای جلب و گردش مسافران، از کالسکه استفاده می‌شد. کامل‌ترین مجموعۀ کالسکه‌های سلطنتی در لیسبون پرتغال نگهداری می‌شود. نیز ← ارابه؛ درشکه
- ↑ Kocs