ارابه
اَرّابِه (chariot)
وسیلۀ نقلیه‌ای باستانی با دو چرخ. مصریان، آشوریان، بابِلی‌ها[۱]، یونانیان، رومی‌ها، ساکنان قدیم بریتانیا، و دیگران هم در دوران جنگ و هم هنگام صلح از آن استفاده می‌کردند. در بناهای تاریخی و هنر باستان، انواع ارابه با کاربردهایی متفاوت ترسیم شده است. ارابۀ جنگی متداول‌ترین ارابه است که معمولاً دو اسب آن را می‌کشند. انواع دیگر آن را چهار اسب می‌کشیدند که پهلو به پهلو بسته می‌شدند. کوادریگا[۲] یا ارابه مسابقه‌ای و کوروس ترایامفالیس[۳] رومی ازجملۀ آن‌ها بودند. سرداران فاتح پس از پیروزی در جنگ، سوار بر این ارابه در رژه‌های نظامی شرکت می‌کردند. این ارابه دایره‌ای‌شکل و برخلاف اکثر ارابه‌ها، پشت‌بسته بود. طبق نوشته‌های یولیوس سِزار[۴] و تاکیتوس[۵]، اهالی بریتانیا در قرون اولِ قبل و بعد از میلاد در جنگ با رومی‌ها از ارابه استفاده می‌کردند. کامل‌ترین بقایای ارابه در بریتانیا، در لین سریگ باک[۶]، واقع در انگلسی[۷] ویلز[۸]، پیدا شده است، اما بسیاری از قطعات ارابه، همچون تشک محور و جای یراق یافت شده‌اند. طبق نقش‌هایی که بعدها در هنر یونانی جلوه‌گر شده، ارابه‌های قهرمانان داستان‌های هومر نسبتاً سبک بوده‌اند. ارابه‌های رومی ظاهراً سنگین‌تر بودند و ارابه‌های کشورهای شرقی از ارابه‌های رومی نیز سنگین‌تر بودند. گاهی به محور چرخ ارابه‌های جنگی داس وصل می‌کردند. نیز ← عرّاده