خواجه نوری، ابراهیم (تهران ۱۲۷۵ـ همان جا ۱۳۷۰ش)
ابراهیم خواجه‌نوری (تهران ۱۲۷۵ـ همانجا ۱۳۷۰ش)
| ابراهیم خواجه‌نوری | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۲۷۵ش |
| درگذشت | همانجا ۱۳۷۰ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل حقوق در بروکسل |
| شغل و تخصص اصلی | حقوقدان، روانشناس |
| شغل و تخصص های دیگر | زندگینامهنویس، روزنامه‌نگار و مترجم |
| آثار | روانکاوی، باوردرمانی، بازیگران عصر طلایی |
| گروه مقاله | رسانه‌ها و ارتباطات |
سیاستمدار، حقوقدان، روانشناس، زندگینامهنویس، روزنامه‌نگار و مترجم ایرانی، و همچنین بنیان‌گذار مکتب پنا (پرورش نیروی انسانی). پس از تحصیل حقوق در بروکسل و بازگشت به ایران وکالت عدلیه را پیشه کرد. کار مطبوعاتی را از ۱۳۱۴ آغاز کرد؛ مدتی صاحب‌امتیاز و مدیر روزنامۀ عدالت و مجلۀ حکومت متحدۀ جهانی بود. از مؤسّسان حزب عدالت بود. در چند کابینه معاون نخست‌وزیر بود و در ۱۳۲۸ش سناتور شد.
شرح حال‌هایی که خواجه‌نوری با عنوان بازیگران عصر طلایی (۱۳۵۷ش) دربارۀ بعضی از رجال سیاسی عصر پهلوی نوشت شیوه تازه‌ای در زندگی‌نامه‌نویسی بود. با زبان‌های فرانسه و انگلیسی آشنا بود.
از ترجمه‌های اوست: سیمای شجاعان (جان اف کندی)؛ چرا انگلستان خفته بود (جان اف کندی).
از تألیفات او: روانکاوی؛ باوردرمانی؛ بازیگران عصر طلایی؛ شگفتی‌های جهان درون. از نمایش‌نامه‌هایش: عظمت ایران؛ یک ایرانی در مقابل یک زن (به زبان فرانسوی).