قلاشی

قلّاشی (عرفان)

از اصطلاحات عرفانی. عرفا سالکی که به اعمالی مربوط به مرتبۀ خاص خود، اشتغال دارد، قلّاش و این نحوه سلوک را قلّاشی می‌خوانند. با این توضیح، اگرچه لازمۀ ادامۀ سیر، قلّاش بودن است، اما چنانچه این عمل، به رؤیت او در آید، و اعمالش را در نظرش جلوه‌گر سازد، خود قلّاشی مانع کمال و سیر او خواهد شد. از این رو، قلّاش بودن سالک، می‌بایست پیوسته به دور از نظر خودش باشد.