آچه

آچِه (Aceh)

آچه
نام فارسی	آچه
نام های دیگر	آتجه؛ آچین
نام لاتین	Aceh
کشور	اندونزی
موقعیت	منتهی الیه شمالی جزیره سوماترا
مرکز	بانداآچه
جمعیت	۴,۳۱۸,۰۰۰ نفر (۲۰۰۱)
مساحت(کیلومتر مربع)	۵۵,۸۰
تولیدات و صنایع مهم	تولیدات دامی، برنج، و کایوچو

(یا: آتْجه؛ آچین) ایالتی کوهستانی در منتهی‌الیه شمالی جزیرۀ سوماترا، در اندونزی، با ۵۵,۸۰ کیلومتر مربع مساحت و ۴,۳۱۸,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۱)، مشتمل بر شهرها و بنادر متعدد. مرکز آن، شهر بانداآچه، کنار رود آچه، به فاصلۀ ۵کیلومتری دریا، قرار دارد. اغلب مردم آچه مسلمان و پیرو مذهب شافعی با گرایش شیعی‌اند. محصولات عمدۀ آن عبارت‌اند از تولیدات دامی، برنج، و کائوچو. کوه آتشفشانی پوشیده از درخت لوزِر (با ۳,۳۸۱ ارتفاع) و آبونگابونگ (با ۲,۹۸۵ متر ارتفاع) بلندترین مناطق آن به شمار می‌روند. بعضی از سیاحان ایرانی که در دوران صفویه تا هندوچین سفر کرده‌اند، نام آچه را به صورت آچیه ضبط کرده‌اند. برطبق افسانه‌های هزارویک‌شب، جزیرۀ آچیه، محل زندگانی سیف‌الملوک و بدیع‌الجمال بوده است. آچه مبدأ ورود اسلام به اندونزی و از قرن ۷ق/۱۳م محل تشکیل نخستین دولت اسلامی در این مجمع‌الجزایر است. دولت اسلامی آچه پس از مرگ اسکندر موده، فرزند علی رعایت شاه (۱۰۱۶ـ۱۰۴۶ق/۱۶۰۷ـ۱۶۳۶) به سبب مشکلات داخلی و دخالت‌های استعمارگران هلندی روبه ضعف نهاد و سرانجام درپی جنگی طولانی در ۱۳۲۱ق/۱۹۰۳ ساقط شد. آچه در جنگ جهانی دوم به تصرف ارتش ژاپن درآمد و پس از شکست آن دولت در ۱۳۶۵ق/۱۹۴۵، دوباره در اختیار هلند قرار گرفت. مردم آچه در مبارزه با استعمار هلند نقشی مؤثر داشتند. پس از استقلال اندونزی در ۱۳۶۹ق/۱۹۴۹ میان استقلال‌طلبان آچه و دولت مرکزی اختلاف پیش آمد و به جنگی خونین منتهی شد. این شهر در ۱۳۷۰ق/۱۹۵۰، به منزلۀ استان سوماترای شمالی به اندونزی منضم شد. در ۱۳۷۶ق/۱۹۵۶، ناحیۀ آچه به صورت یک ایالت خودمختار درآمد. در سال‌های اخیر، جنگ استقلال‌طلبان آچه با دولت مرکزی بار دیگر آغاز شده است.

---