آیةالکرسی

آیة‌الکُرْسی
آیۀ ۲۵۵ از سورۀ بقره. بعضی، به ویژه مفسران و محققان شیعه، دو آیۀ بعد را نیز جزو آیة‌الکرسی می‌شمارند. وجه تسمیۀ آن، ذکر «کرسی» در این آیه است: وسِعَ کُرْسِیُّه السّماواتِ والأرضَ» (کرسی [علم و قدرت] او آسمان‌ها و زمین را فرا گرفته است). آغاز آن «الله لااله الّا هو الحیّ‌القیّوم» (خداوند است که جز او خدایی نیست. هموست زندۀ پاینده) و پایان‌ آن «و هوالعلی‌العظیم» است. کرسی و عرش به معنای تخت و سریر، در قرآن، به معنای حقیقی و رمزی مختلفی ازجمله علم، عظمت و قدرت الهی به‌کار رفته است. آیة‌الکرسی جزو دعاهای حفظ و تعویذ قرآنی است. نیز ← عرش