عمق میدان

عُمق میدان (depth of field)

منطقه‌ای از کانون، یعنی ناحیۀ بین نزدیک‌ترین و دورترین اشیایی است که در عکس با وضوح دیده می‌شوند. عکاسان به‌منظور کمک به تعیین این‌که در کانون تصویر چه چیزی ظاهر خواهد شد، از مفهومی با نام عمق میدان استفاده می‌کنند. عکسی با منطقۀ کانونی عمیق‌تر می‌تواند منظره‌ای باشد که در آن، هم درختان جلو صحنه و هم کوه‌های واقع در پس‌زمینه به وضوح دیده شوند. عکسی با عمق میدان کم ممکن است نمای نزدیکی از یک چهره باشد که در آن اشیای پس‌زمینه محو به‌نظر می‌رسند. عوامل مؤثر در عمق میدان عبارت‌اند از دهانۀ دیافراگم عدسی، فاصلۀ کانونی، و طول کانون. در صورتی که سایر عوامل ثابت باشند، هنگام عکس‌برداری از شیئی واقع در فاصلۀ دور، با استفاده از عدسی با فاصلۀ کانونی کوتاه (عدسی زاویه باز) و دهانۀ دیافراگم کوچک، عمق میدان بیشتر خواهد بود. برعکس، وقتی با استفاده از عدسی با فاصلۀ کانونی زیاد (تله‌فتو) و دهانۀ دیافراگم بزرگ از شیئی نزدیک عکس‌برداری می‌کنیم، عمق میدان کم خواهد بود.