ابن ابی الاشعث، ابوجعفر احمد (قرن ۴ق)
ابن ابی‌الاَشعَث، ابوجعفر احمد (قرن ۴ق)
طبیب، داروشناس اهل فارس. مطابق نوشته‌های عبیدالله بن جبرئیل بن بختیشوع، ظاهراً این طبیب نامدار از دولتیان فارس بوده که پس از مصادرۀ اموالش به موصل می‌گریزد و در آن‌جا بیماری فرزند ناصرالدوله حمدانی را درمان می‌کند و مورد تکریم قرار می‌گیرد، اما پس از شکست ناصرالدوله، ابن ابی‌الاشعث هم به ارمنستان می‌گریزد. وی کتاب معروف الغاذی و المغتذی را شامل دو رساله در حلب می‌نگارد. از دیگر آثار او می‌توان از کتاب‌الادویة المفردة، کتاب فی القولنج، کتاب فی العلم الالهی و چهارده اثر دیگر نام برد. بر کتب ارسطو و جالینوس شرح نوشته است. از مشهور‌ترین شاگردان او می‌توان به ابوالفلّاح محمد بن ثواب موصلی (ابن ثلّاج) و احمد بن محمد بلدی و فرزندش محمد اشاره کرد.