ابن ابی اصیبعه، علی (حلب ۵۷۹ ـ دمشق ۶۱۶)
ابن ابی اُصَیْبِعَه، علی (حلب ۵۷۹ ـ دمشق ۶۱۶ق)
| علی بن ابی اصیبعه | |
|---|---|
| زادروز |
حلب ۵۷۹ق |
| درگذشت | دمشق ۶۱۶ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | پزشک |
| شغل و تخصص های دیگر | شاعر، خواننده و عودنواز |
| آثار | الموجزالمفید فی علم الحساب؛ کتاب فی الطب؛ کتاب طب السوق |
| گروه مقاله | پزشکی |
پزشک و ادیب سوری، عموی ابن ابی اصیبعه صاحب کتاب عیون الانباء. در کودکی همراه پدر و برادرش، قاسم، به مصر رفت و در قاهره قرآن، حساب، پزشکی، چشم‌پزشکی و جراحی را آموخت. همزمان با فراگیری طبابت در بیمارستان ناصری و زیر نظر رئیس‌الاطبای مصر، جمال‌الدین بن ابی‌الحوافر، به فراگیری حکمت و ادبیات عرب نزد شیخ موفق‌الدین عبداللطیف بن یوسف بغدادی و سدیدالدین منطقی و نجوم نزد ابومحمد بن جعدی و موسیقی نزد ابن دیجور مصری و صفی‌الدین ابوعلی بن تبّان پرداخت. از او به عنوان ماهرترین عودنواز و خوش‌صداترین خوانندۀ روزگارش نام برده‌اند. علی بن خلیفه به زبان‌های عربی، فارسی و ترکی تسلط داشت و به این زبان‌ها شعر نیز می‌سرود. در ۱۸سالگی بازگشت و در بیمارستان نوری آن شهر به طبابت مشغول شد و به خدمت حاکم بعلبک مشغول شد. در ۶۱۴ به دمشق بازگشت و ریاست دو بیمارستان دمشق به او محول شد. در ۶۱۵ در دمشق به دست شیخ صدرالدین بن حمویه، خرقۀ تصوّف پوشیده در ۶۱۶، زمانی که علی بن خلیفه، برای درمان مادر الملک‌الصالح بن الملک‌العادل، به بُصری رفت. در آن‌جا بیمار شد و چون به دمشق بازگشت از دنیا رفت. برخی از آثارش عبارت‌اند از الموجزالمفید فی علم‌الحساب، کتاب فی‌الطّب، کتاب طبّ‌السّوق.