ابن حوشب، ابوالقاسم رستم ( ـ بعد از ۳۰۲ق)

ابن حوشَب، ابوالقاسم رستم ( ـ بعد از ۳۰۲ق)
(ابوالقاسم رستم بن حسین بن فرج بن حوشب بن زاذان نجار کوفی؛ ملقب به «منصور الیمن») داعی ایرانی‌تبار اسماعیلی. نخست شیعه امامی بود، اما پس از رحلت امام حسن عسکری (ع) به اسماعیلیه گروید. در ۲۶۸ق پدر عبیدالله مهدی، نخستین خلیفۀ فاطمی مصر، وی را با داعی دیگری به نام علی بن ابوالفضل به یمن فرستاد. ابن حوشب در ۲۷۰ق از قادسیه به یمن رفت و با شعار «الرضا من آل محمد» به دعوت پرداخت. نخست دژ استواری در کوه لاعه برآورد؛ سپس سپاهی فراهم ساخت و کارش بالا گرفت. صنعا را گشود و داعیانی به یمن، بحرین، یمامه، سند، هند، مصر، و مغرب (مراکش) فرستاد. ابوعبدالله شیعی، داعی فاطمیان در شمال افریقا، یک چند شاگرد او بود. در ۳۰۲/۳۰۳ق امام زیدی یمن، دست ابن حوشب و کارگزارانش را از یمن کوتاه کرد.