ابن مسره، محمد (۲۶۹ـ۳۱۹ق)
| محمد بن مسره | |
|---|---|
| زادروز |
۲۶۹ق |
| درگذشت | ۳۱۹ق |
| ملیت | اندلسی |
| شغل و تخصص اصلی | عارف |
| شغل و تخصص های دیگر | متکلم |
| آثار | الحروف و التبصرة |
| گروه مقاله | عرفان |
ابن مَسَرَّه، محمد (۲۶۹ـ۳۱۹ق)
(محمد بن عبدالله بن مسرّه جبلی قرطبی) عارف و متکلم مسلمان اهل اندلس. علاوه بر پدرش، ابن وضّاح و خُشَنی از استادانش بودند. با همراهی شاگردانش، ابن صیقل و محمد بن مدینی، از قرطبه به شمال افریقا رفت و در قیروان از درس فقهی احمد بن ناصر بهره برد و پس از چند سفر کوتاه دیگر به قرطبه بازگشت و زندگی زاهدانه‌ای را برگزید. به گفتۀ قفطی و قاضی صاعد اندلسی وی تحت تأثیر آرای انباذقلس یا همان امپدکلس بود و بر همین پایه تمام اسماءالله را به یک شیء واحد ارجاع می‌داده و تمایز اسماء را به گونه‌ای منکر بوده است. از ابن مسرّه دو اثر شناخته شده است؛ یکی کتاب الحروف که ابن عربی در فتوحات مکیه در بحث تنزیه توحید و منازل آن بدان استشهاد کرده و دیگری التبصرة.