ارم

اِرَم

کلمه‌ای که فقط یک‌بار در قرآن (فجر، ۷) با صفت «ذات‌العماد» (ستون‌دار) به‌کار رفته و بسیار نیز مناقشه‌برانگیز بوده است. دربارۀ این واژه چند نظریه مطرح شده است: ۱. نام قبیله‌ای بوده است؛ ۲. ارم لقب عاد پسر سام، پسر نوح بوده است؛ ۳. برخی گویند ارم همان شهری است که شدّاد بن عاد، به تقلید از بهشت در نزدیکی عدن ساخته بود. بعضی منابع اسلامی آن را با دمشق منطبق دانسته‌اند.