ازهار گلشن
اَزهارِ گُلشن
(یا: درّة‌التّاج) سرودۀ گلشنی بردعی، منظومه‌ای به فارسی. شاعر آن را در حدود ۱۳۸۰ بیت و به پیروی از گلشن راز شبستری سرود و به خواست امیر بدرالدین احمد حسنی، نیای بزرگ خاندان سادات لاله، ازهار گلشن نامید و گویا به مرادش سید احمد حسینی بخاری پیشکش کرد.