استتباع

اِسْتِتْباع

(در لغت به‌معنی چیزی در پی داشتن) اصطلاحی در بدیع. آن است که همراه بیان صفتی از کسی، صفت دیگری از او نیز یاد شود: آن کند تیغ تو به جان عدو/که کند جود تو به کان گهر. استتباع، به خلاف ادماج، فقط در مدح به‌کار می‌رود.