بدر، احمد (۱۲۸۷ق ـ۱۳۰۹ش)
بَدِر، احمد (رشت ۱۲۸۷ ـ تهران ۱۳49ق)
| احمد بدر | |
|---|---|
| زادروز |
رشت ۱۲۸۷ق |
| درگذشت | ۱۳۰۹ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | سیاستمدار |
| لقب | نصیرالدوله |
| آثار | مدارس دوره او: دارالمعلمین (۹۸ـ۱۲۹۷ش ) و دارالمعلمات تهران (۹۹ـ۱۲۹۷ش ) |
| گروه مقاله | تاریخ ایران |
(نیز با نام: میرزا احمد خان نصیرالدوله یگانه، ملقب به نصیرالدوله) از رجال دورۀ قاجار و دولتمرد عصر پهلوی، پسر میرزا عبدالوهاب خان آصف‌الدوله شیرازی. او از پیشگامان آموزش و پرورش مدرن در ایران بود. زبان و ادبیات فارسی و عربی را آموخت و شیوۀ نگارش و خوشنویسی را فراگرفت و به زبان فرانسه نیز مسلط شد.
ابتدا پدرش "نصیرالدوله" لقب داشت و پس از آن که در ۱۳۰۱ق ملقب به "آصف‌الدوله" شد، همان موقع از طرف ناصرالدین شاه لقب نصیرالدوله به میرزا احمد خان رسید. در سمت‌های دولتی منشأ خدماتی گردید.
در زمان ناصرالدین شاه به‌عنوان منشی دربار برگزیده شد و پس از قتل شاه قاجار، در ۱۳۰۵ق وارد وزارت خارجه شد.
پس از مأموریت میرزا جواد خان سعدالدوله، او مدت چهار سال وزیر مختار ایران در بلژیک بود و تا انقلاب مشروطه در این سمت باقی ماند.
وی چندین سفر به اروپا رفت و مدتی نیز معاون وزارت خارجه در کابینۀ اول وثوق‌الدوله بود (۱۳۳۴ق). سپس وزارت معارف و علوم را عهده‌دار شد (۱۳۳۶ق). پس از سقوط دولت وثوق‌الدوله مدتی به اروپا رفت و در ۱۳۰۴ش به ایران بازگشت و در دورۀ ششم مجلس شورای ملی به نمایندگی مردم کرمان انتخاب گردید (۱۳۰۵ش)، اما پیش از افتتاح مجلس، حسن مستوفی‌الممالک او را به وزارت معارف برگزید.