بهروز شهامت
بهروز شهامت (دماوند 1 فروردین 1336ش- )
صدابردار و صداگذار ایرانی سینما و متخصص امور صدا. تحصیلاتش را سال 1360 در مرکز اسلامی آموزش فیلمسازی به پایان رسانده و دارندۀ نشان درجۀ یک هنری (معادل دکتری) از شورای ارزشیابی هنرمندان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. آفتاب و عشق (ساختۀ جواد شمقدری- ۱۳۶۸) نخستین تجربۀ او در زمینۀ صدابرداری فیلم بلند و فیلم حماسۀ مجنون (به کارگردانی جمال شورجه- ۱۳۷۱) نخستین کار او در زمینۀ صداگذاری و میکس است. بهروز شهامت در دهمین دوره جشنواره فیلم فجر برای صداگذاری بدوک نامزد دریافت جایزه شد. وی در دوازدهمین دورۀ این جشنواره برای فیلم حماسۀ مجنون برندۀ سیمرغ بهترین صداگذاری و در دوره‌های سیزدهم و چهاردهم همین جشنواره به ترتیب برای فیلم‌های ساز ستاره و گبه برندۀ این جایزه شد.
بهروز شهامت فعالیت حرفه‌ای را از سال 1363 به عنوان مسئول افکت، امور فنی صدا، گروه صدا و دستیار صدابردار فیلم‌هایی چون سرباز کوچک، بحران، زنگ‌ها، گذرگاه، ردپایی بر شن، مهاجر، تابستان 58 و وصل نیکان آغاز کرد و ادامه داد. وی در سال 1366 هم در فیلم هراس (ساختۀ شهریار بحرانی) نقشی کوتاه را بازی کرده است.
گزیدۀ کارنامۀ هنری
صدابرداری
رؤیای سهراب (1397)؛ اسب سفید پادشاه (۱۳۹۳)؛ پنج عصر (۱۳۸۲)؛ روزی كه زن شدم (۱۳۷۹)؛ سفر قندهار (۱۳۷۹)، عقل سرخ (۱۳۷۹)، خطا (۱۳۷۰)، تخته سیاه (۱۳۷۸)، ایران سرای من است (۱۳۷۷)، سكوت (۱۳۷۷)، سیب (۱۳۷۶)، ایوب پیامبر (۱۳۷۲)، بدوك (۱۳۷۰)، وصل نیكان (۱۳۷۰)، فرماندار (۱۳۶۹)، آفتاب و عشق (1368)
صداگذاری و ترکیب و طراحی صدا
رویای سهراب (۱۳۹۷)؛ كار كثیف (۱۳۹۶)؛ دختر... مادر... دختر (۱۳۹۲)؛ حقیقت گمشده (۱۳۸۶)؛ خواب است پروانه (۱۳۸۹)؛ مهتاب روی سكو (۱۳۸۹)؛ آن سه (۱۳۸۵)؛ اخراجیها (۱۳۸۵)؛ بشارت منجی (۱۳۸۳)؛ زخم زیتون (۱۳۸۳)؛ پنج عصر (۱۳۸۲)؛ شب كایت‌ها (۱۳۸۲)؛ آرزوهای زمین (۱۳۸۰)؛ پرنده‌باز كوچك (۱۳۸۰)؛ بی تو تنهایم (۱۳۸۰)؛ ساقی (۱۳۸۰)؛ روزی كه زن شدم (۱۳۷۹)؛ سفر قندهار (۱۳۷۹)؛ عقل سرخ (۱۳۷۹)؛ داستان‌های جزیره (اپیزود دوم: تست دموكراسی) (۱۳۷۷)؛ سكوت (۱۳۷۷)؛ قصه‌های كیش (اپیزود سوم: در) (۱۳۷۷)؛ توفان شن (۱۳۷۵)؛ ساز ستاره (۱۳۷۳)؛ ایران سرای من است (۱۳۷۷)؛ بوی پیراهن یوسف (۱۳۷۴)؛ گبه (۱۳۷۴)؛ حماسۀ مجنون (۱۳۷۱)؛ حقیقت گمشده (۱۳۸۶)؛ نون و گلدون (۱۳۷۴)؛ زینت (۱۳۷۲)