آملی، میرزا هاشم (لاریجان ۱۲۸۲ـ قم ۱۳۷۱ش)
Amoli, Mirza Hashem
آمُلی، میرزا هاشم (لاریجان ۱۲۸۲ـ قم ۱۳۷۱ش)
مدرّس و مرجع تقلید امامی. در مدرسۀ سپهسالار (شهید مطهری) تهران نزد سید محمد و میرزا طاهر تنکابنی، ابوالحسن شعرانی، حسین آملی، محمدعلی لواسانی، عبدالله غروی، و محمدرضا فقیه درس خواند. در قم سطوح عالی فقه، اصول و فلسفه را نزد حائری یزدی، محمدعلی قمی، سید محمد حجت و محمدعلی شاه‌آبادی فراگرفت. سپس به نجف رفت و نزد سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاء عراقی و نایینی تلمذ کرد و با درگذشت آیت‌الله بروجردی به قم بازگشت. از دورۀ اقامت در نجف درس خارج می‌گفت و شارح آرای آقا ضیاء عراقی بود. میرزا جواد آقا تبریزی، ناصر مکارم شیرازی، اسماعیل صالحی مازندرانی، اسماعیل پورقمشه‌ای، مجلسی اصفهانی، آذری قمی، محمد محمدی گیلانی، سید جعفر کریمی، عبدالله جوادی آملی، و حسن حسن‌زادۀ آملی از شاگردان او بودند. از آثار اوست: کشف الحقائق، تعلیقة علی العروة‌الوثقی؛ منتهی‌الافکار؛ بدایع الافکار (تقریرات درس آقا ضیاء عراقی).