موید آی ابه
مؤیِّد آی‌اَبَه ( ـ۵۶۹ق)
نخستین امیر (حک: ۵۵۲ـ۵۶۹ق) از خاندان آل مؤید. غلام سلطان‌سنجر بود و پس از شکست سلطان‌سنجر در جنگ با غُزان، او سنجر را از زندان غُزان نجات داد. پس از مرگ سنجر، جانشین او، خاقان محمودخان را کور کرد و در خراسان مستقل شد. او بر نواحی نیشابور، طوس، نسا، دامغان و ابیورد استیلا یافت. او غُزان را از آن نواحی دور کرد و گروه بسیاری از آنان را به‌قتل رساند. میان مردم به عدل و داد پرداخت و آنان را از پرداخت خراج معاف کرد. استقرار فرمانروایی او موجب حسادت برخی از امیران شهر شد و درگیری‌های پراکنده‌ای به‌وجود آورد. وی در جنگ با خوارزمشاه به‌قتل رسید و پسرش طغان‌شاه بن مؤید در نیشابور به حکومت رسید.