آدیس آبابا
| آدیس آبابا | |
|---|---|
| کشور | اتیوپی |
| نام فارسی | آدیس آبابا |
| نام لاتین | Addis Ababa |
| جمعیت | 2,716,200 نفر |
| ارتفاع از سطح دریا | 2,500 |
| تولیدات و صنایع مهم | صنایع سبک، فرآوری مواد غذایی، آبجوسازی، تولید گوشت حیوانات اهلی، مواد شیمیایی، سیمان‌سازی، نساجی، پوشاک و صنایع دستی |
| برخی بناهای مهم | کاخ منلیک، سالن اپرا |
آدیس آبابا (Addis Ababa)
(به زبان امهری[۱] یعنی گل جدید) پایتخت اتیوپی، با ۲,۷۱۶,۲۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳م). ارتفاع آن از سطح دریا ۲,۵۰۰ متر است. منلیک دوم[۲]، رئیس قبیلۀ شوا[۳]، که در ۱۸۸۹م به سلطنت رسید، در ۱۸۸۷ شهر را بنا کرد. کاخ منلیک[۴]، اقامتگاه سابق او، درحال‌حاضر در اختیار دولت است. صنایع سبک، فرآوری مواد غذایی، آبجوسازی، تولید گوشت حیوانات اهلی، مواد شیمیایی، سیمان‌سازی، نساجی، پوشاک، و صنایع دستی از فعالیت‌های مهم این منطقه است. مرکز سازمان وحدت افریقا[۵] و شورای اقتصادی سازمان ملل متحد[۶] برای افریقاست. این شهر چند ساختمان مدرن دارد، ازجمله سالن اپرا، که در ۱۹۵۵م ساخته شد. نخستین دانشگاه اتیوپی نیز در این شهر قرار دارد. مرکز اصلی حکومت، مرکز بازرگانی، و اقامتگاه رسمی امپراتور هیلا سِلاسی[۷] (حک: ۱۹۳۰ـ۱۹۷۴م) است و با راه‌آهن ۷۸۰کیلومتری به بندر جیبوتی[۸] متصل می‌شود. از ۱۹۳۶ـ۱۹۴۱م مرکز افریقای شرقی ایتالیا[۹] بود. به دستور ژنرال گراتسیانی[۱۰] در فوریۀ ۱۹۳۷م، سه روز هدف قتل‌عام و تجاوز سربازان ایتالیایی قرار گرفت و به صحنۀ یکی از خونین‌ترین کشتارهای تاریخ تبدیل شد. حداقل ۳۰هزار هزار نفر در این ماجرا کشته شدند، که بسیاری از آنان را در خانه‌ها جمع کردند و آتش زدند. این کشتار درپی سوءقصد به جان گراتسیانی آغاز شد. در ۱۹۶۳م منشور تأسیس سازمان وحدت افریقا در آدیس‌آبابا به امضا رسید. مخالفت مردم با حکومت نظامی مارکسیستی به جنگ داخلی انجامید (۱۹۷۷م). در ۱۹۹۱ جبهۀ دموکراتیک انقلابی خلق اتیوپی[۱۱] به پایتخت وارد شد و با سقوط حکومت مارکسیستی حکومت انتقالی اتیوپی[۱۲] را تشکیل داد، که در ۱۹۹۳م با جدایی اریتره[۱۳] و ترسیم مجدد مرزهای استانی موافقت کرد.