آغوش ابراهیم

آغوش اِبراهیم (Abraham\'s bosom)
نام استعاریِ منزلگاه ارواح صالحان پس از مرگ، در داستان تمثیلی اِلیعازر و مرد توانگر، روایت شده در انجیل لوقا (۱۶: ۱۹). مسیحیان نخستین در زمان صرف غذا روی نیم‌تختی لَم می‌دادند، به شکلی ‌که سر هر مهمان به سمت آغوش مهمان مجاور متمایل می‌شد. تعبیر استعاری «آغوش ابراهیم» حاکی از افتخار، طراوت، و آسایش مطلق است.