آمادو، ژرژه (۱۹۱۲ـ۲۰۰۱)
| ژرژه آمادو Jorge Amado | |
|---|---|
| زادروز |
باهیا ۱۹۱۲م |
| درگذشت | ۲۰۰۱م |
| ملیت | برزیلی |
| شغل و تخصص اصلی | رمان‌نویس |
| آثار | زمین وحشی (۱۹۴۴م)؛ گابریلا، گرد میخک و دارچین (۱۹۶۲م)؛ چوپان‌های شب (۱۹۶۴م) و دونا فلور و دو شوهرش (۱۹۶۹م) |
| گروه مقاله | ادبیات سایر کشورها |
آمادو، ژرژه (۱۹۱۲ـ۲۰۰۱م)(Amado, Jorge)
رمان‌نویس برزیلی. به سبب خلق آثاری براساس زندگی‌اش در استان زادگاهش باهیا[۱] شهرت دارد. رمان‌های او از واقع‌گرایی خشک‌ِ اغلب طعنه‌آلودی برخوردارند و از بینش روان‌شناختی عمیقی حکایت می‌کنند و از استمرار بی‌عدالتی اجتماعی خبر می‌دهند. آمادو خیلی زود در ۱۹۳۵م به‌سبب فعالیت‌های سیاسی چپ‌گرایانه‌اش به زندان افتاد و پس از آن بارها از برزیل[۲] تبعیدش کردند. در ۱۹۴۵م نمایندۀ حزب کمونیست برزیل از استان باهیا در مجلس مؤسسان بود. زمین وحشی[۳] (۱۹۴۴م) رمانی که شاهکار او به‌شمار می‌رود، دربارۀ زندگی سخت کارگران کشتزارهای کاکائوست. برخی دیگر از آثار اوست: گابریلا، گرد میخک و دارچین[۴] (۱۹۶۲م)؛ چوپان‌های شب[۵] (۱۹۶۴م)؛ دونا فلور و دو شوهرش[۶] (۱۹۶۹م).