شوپن، فردریک فرانسوا (۱۸۱۰ـ۱۸۴۹)
شوپن، فردریک فرانسوا (۱۸۱۰ـ۱۸۴۹)(Chopin, Frederic Francois)
| فردریک فرانسوا شوپن Frederic Francois Chopin | |
|---|---|
| زادروز |
1810م |
| درگذشت | 1849م |
| محل زندگی | لهستان، فرانسه |
| ملیت | لهستانی |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگساز |
| شغل و تخصص های دیگر | نوازنده پیانو |
| سبک | کلاسیک |
| آثار | سی مینور (1844)؛ تریوی پیانو (1829)؛ سونات ویولن‌سل و پیانو (1832) |
| گروه مقاله | موسیقی |
آهنگساز و نوازندۀ لهستانی پیانو. فعالیت حرفه‌ای خود را در سمت نوازندۀ پیانو از ۸سالگی آغاز کرد. در مقام یک اجراکنندۀ موسیقی، تحولی بنیادی در فن نوازندگی پیانوفورته[۱] ایجاد کرد، و مشخصۀ ساخته‌های او، که دو کنسرتوی پیانو و تعدادی آثار ارکستری‌‌اند، حال‌و‌هوایی بسیار لطیف و سبُک و ریتم‌هایی سلیس و روان دارد. شوپن از ۱۸۳۱ در پاریس زندگی می‌کرد و در تالارها و مجالس باب‌‌روز آن‌‌جا نام و آوازه‌ای داشت، هرچند به‌ندرت کنسرتی رسمی برگزار می‌کرد. در ۱۸۳۶ لیست[۲]، آهنگساز، او را به ژرژ ساند[۳] معرفی کرد و شوپن در سال‌های ۱۸۳۸ـ۱۸۴۶ رابطۀ بسیار نزدیکی با او داشت. طی این دوران او از شوپن که به سل مبتلا شده بود، در مایورکا[۴] پرستاری می‌کرد و شوپن به‌‌شدت مشغول آهنگ‌سازی بود و مدتی هم سلامتی خود را بازیافت. در ۱۹۰۹ موسیقی او مبنای بالۀ پری‌رویان (سیلفیدها)[۵] اثر میخائیل فوکین[۶] قرار گرفت و الکساندر گرچانینوف[۷] (۱۸۴۶-۱۹۵۶)، از شاگردان ریمسکی ـ کورساکوف[۸]، آن را برای ارکستر تنظیم کرد. پدرش استاد زبان فرانسه در ورشو[۹] بود. شوپن تعلیم پیانو را از ۶سالگی آغاز و در ۷سالگی در یک کنسرت شبانه نوازندگی کرد (همان هنگام برای نخستین بار اثری منتشر کرد، یک پولونز در سل مینور)، و در ۸سالگی نخستین کنسرت خود را داد. از ۱۸۲۲ از ژوزف السنر[۱۰] درس آهنگ‌سازی می‌گرفت و در این رشته و نیز در بداهه‌نوازی پیشرفت نظرگیری داشت. در ۱۸۲۷ کنسرواتوار ورشو[۱۱] را ترک کرد و در ۱۸۲۹ در وین به نوازندگی پرداخت. پس از بازگشت، عاشق کنستانسیا گلادکووسکا[۱۲]، خواننده، شد که در سومین کنسرت از کنسرت‌های ۱۸۳۰ او برنامه داشت؛ اما همان سال لهستان را ترک کرد و در اکتبر ۱۸۳۱ به پاریس رفت و در آن شهر همواره کنسرت می‌داد و تدریس خصوصی می‌کرد. در ۱۸۳۸ به دیدار ژرژ ساند در نوآن[۱۳] رفت. در کشمکش خانوادگی بین ژرژ ساند و فرزندانش که به دعوایی با شوپن منجر شد، آن دو از هم جدا شدند. ۱۳ سال آخر زندگی شوپن در جدال دائمی با بیماری گذشت، و او آخرین کنسرت عمومی خود را در فوریۀ ۱۸۴۸ برگزار کرد، اما همچنان به تدریس و نوازندگی ادامه می‌داد. آثار شوپن، که تقریباً همگی برای تک‌نوازی پیانو ساخته شده‌اند، (در کنار موسیقی لیست) مهم‌ترین سهم قرن ۱۹ را در پیشبرد و تکامل سبک رُمانتیک ادا کردند. موسیقی شوپن سراپا اصیل است، و از لحاظ ملودی سادگی آشکاری دارد که معمولاً مجموعۀ متنوعی از جریان‌های زیرساز پیچیدۀ هارمونی و ریتم را پنهان می‌دارد. ازجمله آثار اوست: پیانو و ارکستر دو کنسرتو در می مینور و فا مینور (۱۸۲۹-۱۸۳۰)؛ چهار اثر دیگر با ارکستر، ازجمله آندانته اسپیاناتو[۱۴] (۱۸۳۴). تک‌نوازی پیانو ۵۰ مازورکا[۱۵] در سیزده دسته (۱۸۳۰-۱۸۴۹)، ۲۷ اتود، ۲۶ پرلود[۱۶] (۲۴ پرلود در تمامی گام‌ها)، اپوس ۲۸ (۱۸۳۶-۱۸۳۹)، ۲۹ نکتورن[۱۷]، نوزده والس (۱۸۲۷-۱۸۴۱)، شانزده پولونز، چهار بالاد در سل مینور، فا، لابمل، فا مینور (۱۸۳۱-۱۸۴۲)، چهار امپرومپتو[۱۸]، چهار اسکرتسو[۱۹] در سی مینور، سی‌بمل مینور، دودیز مینور، می (۱۸۳۱-۱۸۳۹)، سه روندو[۲۰]، بارکارول[۲۱] در فادیز، لالایی[۲۲]، بولِرو[۲۳]، فانتزی در فا مینور، تارانتِلاّ[۲۴]، و قطعه‌های پیانویی متفرقۀ دیگر. مجلسی سه سونات در دو مینور (۱۸۲۸)، سی‌بمل مینور (۱۸۳۹)، سی مینور (۱۸۴۴)، تریوی پیانو (۱۸۲۹)؛ سونات ویولن‌سل و پیانو (۱۸۳۲).
- ↑ pianoforte
- ↑ Liszt
- ↑ George Sand
- ↑ Mallorca
- ↑ Les Sylphides
- ↑ Mikhail Fokine
- ↑ Alexander Gretchaninov
- ↑ Rimsky-Korsakov
- ↑ Warsaw
- ↑ Józef Elsner
- ↑ Warsaw Conservatory
- ↑ Konstancja Gladkowska
- ↑ Nohant
- ↑ Andante Spianato
- ↑ mazurka
- ↑ prelude
- ↑ nocturne
- ↑ impromptu
- ↑ scherzo
- ↑ rondo
- ↑ Barcarolle
- ↑ Berceuse
- ↑ Bolero
- ↑ Tarantella