آیه تداین

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۴ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۷ توسط Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


آیۀ تدایُن


(یا: مداینه؛ دَین) در قرآن، سورۀ بقره، آیۀ ۲۸۲، بلندترین آیۀ قرآن. در این آیه خداوند به تشریع قوانین وام‌گیری و وام‌دهی پرداخته و تنظیم سند برای قرض مدت‌دار را بر طرفین مقرر کرده است. کمابیش بیست حکم فقهی دیگر دربارۀ مسائلی مانند قرض و رهن در این آیه آمده است و به تعبیری می‌توان آن را اساس ثبت و اسناد اسلامی دانست.