پارک ملی پابند
پارک ملی پابند (Paband National Park)
رویشگاه طبیعی گیاهی و زیستگاه جانوری در جنوب شرق استان مازندران. بخش عمدۀ این پارک طبیعی در دهستان زارم‌رودِ بخش هزارجریب شهرستان نکا واقع شده و بخش‌های خیلی کوچک‌تر آن در جنوب، در دهستان پشتکوه بخش چهاردانگۀ شهرستان ساری و دهستان رودبار بخش مرکزی شهرستان دامغان قرار دارد. در شرق با منطقۀ حفاظت‌شدۀ هزارجریب، در غرب با منطقۀ شکارممنوع هزارجریب و در شمال با منطقۀ شکارممنوع پابند مجاور است. در سال ۱۳۸۳ش پارک ملی پابند با ۷۲هزار هکتار مساحت و متشکل از نیمۀ جنوبی شهرستان بهشهر و اراضی جنوبی شهرستان نکا، برای حفاظت از گونه‌های منحصربه‌فرد یا در حال انقراض گیاهی و جانوری به عنوان پارک ملی انتخاب شد و تحت حفاظت سازمان محیط زیست ایران قرار گرفت؛ در سال ۱۳۸۶ش با پیشنهاد سازمان حفاظت محیط زیست به دو بخش «محدودۀ جدید» (پارک ملی کنونی) و «منطقۀ شکار ممنوع» تقسیم شد. مساحت محدودۀ جدید پارک ملی پابند ۲۴هزار و ۵۰۰ هکتار و مساحت منطقۀ شکارممنوع هم ۴۷هزار و ۵۰۰ هکتار است. نام منطقۀ شکارممنوع و پارک ملی پابند از روستای پابند در دهستان شهدای بخش یانه‌سرِ شهرستان بهشهر گرفته شده است که در مرز دو منطقۀ مذکور قرار دارد.
این منطقه دارای تپه‌ماهورهای کوتاه و بلندی است که در نواحی جنوبی‌تر به ارتفاعات بلندتری تبدیل می‌شوند. بخش‌های جنوب شرقی پارک را کوه‌هایی با ارتفاع گاه بیش از 3000متر فراگرفته است و حد شمالی آن رودخانۀ زارم‌رود، از سرشاخه‌های رود تجن، است که از شرق به غرب جریان دارد. پارک ملی پابند از لحاظ اقلیمی جزو مناطق معتدل کوهستانی با منابع آبی غنی و از حیث بارندگی جزو نواحی نیمه‌مربوط است.
پوشش گیاهی
پوشش گیاهی منطقۀ پابند بسیار غنی است و انواع درختی، درختچه‌ای، بوته‌ای و علفی را دربر می‌گیرد. این پوشش در ارتفاعات پایینی، درختان بلند جنگلی و بوته‌زارهای انبوه تمشک وحشی، زالزالک و... است که در ارتفاعات بالا جای خود را به انواع بالشتکی، نظیر گون و اسپرس می‌دهد.
برخی از گونه‌های جانوری
شوکا، مِرال، خرس قهوه‌ای، پلنگ، گرگ، گراز، شغال، روباه معمولی، سمور جنگلی، گربۀ جنگلی، گورکن، کورکور، عقاب جنگلی، عقاب طلایی، شاهین، قراقاول، کبک، دارکوب سبز، جغد، انواع سهره، افعی قفقازی و گرزه مار