پاتاگونیا
پاتاگونیا (Patagonia)
| پاتاگونیا | |
|---|---|
| کشور | آرژانتین و شیلی |
| نام لاتین | Patagonia |
| جمعیت | 1,999,540 نفر (۲۰۲۲) |
| موقعیت | امریکای جنوبی، جنوب آرژانتین و شیلی |
| مساحت | 1,043,076 کیلومتر مربع |
| شهرهای مهم | بندر کومودورو ریواداویا، در آرژانتین، و پونتا آرناس، در شیلی |
| کوههای استان | آند |
| اقلیم | بخش اعظم آن بیابانی |
| تولیدات و صنایع مهم | پرورش گوسفند؛ منابع مهم زغال سنگ و نفت؛ گردشگری |
ناحیهای جغرافیایی در امریکای جنوبی، در جنوب آرژانتین و شیلی، با 1,043,076 کیلومتر مربع مساحت و 1,999,540 نفر جمعیت (۲۰۲۲). این فلاتِ پهناورِ کمجمعیت از ریو کلرادو[۱]، در مرکز آرژانتین، تا تنگۀ ماژلان[۲] در جنوب و از دامنههای شرقی کوههای آند[۳] تا ساحل اقیانوس اطلس گسترش یافته است. استانهای نئوکن[۴]، ریو نگرو[۵]، چوبوت[۶]، و سانتا کروس[۷] را در خود جا داده است. شهرهای بزرگ آن عبارتاند از بندر کومودورو ریواداویا[۸]، در آرژانتین، و پونتا آرناس[۹]، در شیلی. پرورش گوسفند در این ناحیه بسیار رواج دارد. پاتاگونیا دارای منابع مهم زغال سنگ و نفت است و نهشتهای اورانیوم در ۱۹۹۳ در آن کشف شدند. میزان بارش باران در بخش شرقی پاتاگونیا ناچیز و بخش اعظم آن بیابانی است. بخش غربی آن تعدادی دریاچۀ پراکنده دارد. بهرهبرداری از میدانهای نفتی در ایالتهای چوبوت و نئوکن بهتازگی آغاز شده است. ایجاد پارکهای ملّی در نزدیکی کوههای آند نیز سبب رونق صنعت گردشگری در این منطقه شده است. فردیناند ماژلان[۱۰] در ۱۵۲۰ پاتاگونیا را کشف کرد؛ آرژانتین و شیلی نسبت به آن ادعای مالکیت داشتند تا اینکه این منطقه در ۱۸۸۱ بین دو کشور تقسیم شد.