آراء اهل المدینه الفاضله: تفاوت میان نسخه‌ها

<br/> تألیف فارابی، به عربی، در فلسفه. این اثر مهم مشتمل بر ۳۷ فصل است و از دو بخش کلی تشکیل می‌شود: بخش فلسفی، و بخش اجتماعی ـ سیاسی. در بخش فلسفی، فارابی بدون عرضۀ مباحث امور عامه، با بدیهی‌دانستن وجود خداوند، از صفات او گفت‌وگو می‌کند. سپس به طرح نظریۀ فیض و تبیین سلسلۀ موجودات و چگونگی صدور کثیر از واحد و شرح نحوۀ تحقق نبات، حیوان، و انسان می‌پردازد و در آخر، بحث خود را متوجه انسان می‌کند و از مراتب عقل انسانی، حواس و ارادۀ او گفت‌وگو می‌کند و مآلاً بدین نتیجه می‌رسد که تا هنگامی که انسان به عقل فعال نرسد، به ادراک حقیقی دست نمی‌یابد. در بخش سیاسی ـ اجتماعی با این مقدمه که کمال انسان جز در اجتماع حاصل نمی‌شود، به بحث از اقسام اجتماع می‌پردازد. وی جوامع بشری را به کامل و ناقص، و جامعۀ کامل را به معمور، امّت، و مدینه تقسیم می‌کند. جوامع ناقص همان دهات، محله‌ها و خانه‌ها هستند. در نظر فارابی انسان زمانی رشد می‌یابد که حداقل در مدینه باشد و این مدینه در صورتی فاضله و کامل است که شخصی که به مقام عقل فعال رسیده است آن را اداره کند و در این شخص حتماً صفات دوازده‌گانۀ کمالی موجود است. فارابی در تکمیل طرح نظریۀ مدینۀ فاضله از چهار مدینۀ غیرفاضله و سرانجامِ افراد آن‌ها سخن می‌گوید: مدینۀ جاهله، فاسقه، مبدله، و ضاله. فارابی در طرح بخش اجتماعی این کتاب از کتاب ''جمهوری'' افلاطون متأثّر است. ظاهراً این اثر نخستین‌بار در مصر به‌چاپ رسید (۱۳۳۴ق) و بعداً مرجعی برای تمامی چاپ‌های مکرّر متأخر شد. ترجمۀ این اثر با نام ''اندیشه‌های اهل مدینۀ فاضله'' به قلم سید جعفر سجادی به‌چاپ رسیده است.

<br /> &nbsp;

[[Category:فلسفه ، منطق و کلام]] [[Category:اسلام، ایران و شرق]]