آشیکاگا، آتسوجی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohammadi1 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi1 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=آتسوجی آشیکاگا|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}آشیکاگا، آتْسوجی (۱۹۰۱- ۱۹۸۳م) (Ashikaga, Atsuji) | {{جعبه زندگینامه|عنوان=آتسوجی آشیکاگا|نام=Atsuji Ashikaga|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=عاشق‌آقا|زادروز=۱۹۰۱م|تاریخ مرگ=۱۹۸۳م|دوره زندگی=|ملیت=ژاپنی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=آلمان و فرانسه|شغل و تخصص اصلی=خاورشناس|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=استاد زبان‌های فارسی باستان و میانه و سانسکریت در دانشگاه کیوتو - رئیس دانشکدۀ ادبیات دانشگاه توکایی|جوایز و افتخارات=|آثار=اندیشۀ دینی ایرانیان (۱۹۷۱م)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=خاورشناسی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}آشیکاگا، آتْسوجی (۱۹۰۱- ۱۹۸۳م) (Ashikaga, Atsuji) | ||
خاورشناس ژاپنی. از ۱۹۳۲م برای تحصیل به [[آلمان]] و [[فرانسه]] رفت. زبان اوستایی را زیرنظر [[ماسه، هانری (۱۸۸۶ـ۱۹۶۹)|هانری ماسه]] و زبان ایرانی باستان و پهلوی را نزد [[بنونیست، امیل (حلب ۱۹۰۲ـ پاریس ۱۹۷۶)|بَنوِنیست]] آموخت. در ۱۹۳۴/۱۳۱۳ش، در کنگرۀ هزارۀ [[فردوسی طوسی، ابوالقاسم (طوس ۳۲۹ـ ۴۱۷/۴۱۱ق)|فردوسی]] در [[تهران، شهر|تهران]] شرکت کرد، حدود یک سال در [[ایران]] ماند و مدتی نیز آموزش زبان فارسی را نزد [[رضازاده شفق، صادق (تبریز ۱۲۷۱ـ تهران ۱۳۵۰ش)|رضازاده شفق]] تکمیل کرد و استادش به او لقب عاشق‌آقا داد. متخصص فرهنگ ایران پیش از اسلام و زبان‌های پهلوی و [[سانسکریت]] بود. تمدن باستان ژاپن را در پاره‌ای موارد متأثر از تمدن ایران باستان می‌دانست. مدتی در دانشگاه [[کیوتو]] زبان‌های فارسی باستان و میانه و سانسکریت تدریس می‌کرد و دَه سال نیز رئیس دانشکدۀ ادبیات دانشگاه توکایی بود. از آثارش: ''اندیشۀ دینی ایرانیان'' (۱۹۷۱م). | خاورشناس ژاپنی. از ۱۹۳۲م برای تحصیل به [[آلمان]] و [[فرانسه]] رفت. زبان اوستایی را زیرنظر [[ماسه، هانری (۱۸۸۶ـ۱۹۶۹)|هانری ماسه]] و زبان ایرانی باستان و پهلوی را نزد [[بنونیست، امیل (حلب ۱۹۰۲ـ پاریس ۱۹۷۶)|بَنوِنیست]] آموخت. در ۱۹۳۴/۱۳۱۳ش، در کنگرۀ هزارۀ [[فردوسی طوسی، ابوالقاسم (طوس ۳۲۹ـ ۴۱۷/۴۱۱ق)|فردوسی]] در [[تهران، شهر|تهران]] شرکت کرد، حدود یک سال در [[ایران]] ماند و مدتی نیز آموزش زبان فارسی را نزد [[رضازاده شفق، صادق (تبریز ۱۲۷۱ـ تهران ۱۳۵۰ش)|رضازاده شفق]] تکمیل کرد و استادش به او لقب عاشق‌آقا داد. متخصص فرهنگ ایران پیش از اسلام و زبان‌های پهلوی و [[سانسکریت]] بود. تمدن باستان ژاپن را در پاره‌ای موارد متأثر از تمدن ایران باستان می‌دانست. مدتی در دانشگاه [[کیوتو]] زبان‌های فارسی باستان و میانه و سانسکریت تدریس می‌کرد و دَه سال نیز رئیس دانشکدۀ ادبیات دانشگاه توکایی بود. از آثارش: ''اندیشۀ دینی ایرانیان'' (۱۹۷۱م). | ||