آلیسیا د لاروچا: تفاوت میان نسخه‌ها

|جوایز و افتخارات =4 جایزه‌ی گرمی

(به انگلیسی و اسپانیایی: Alicia de Larrocha) بانوی پیانونواز و آهنگساز اسپانیایی.  از اسطوره‌های پیانونوازی سده‌ی بیستم میلادی و از برترین پیانیست‌های اسپانیایی در عصر خود و حتی به گفته‌ی رویترز<ref>Reuters</ref> در تمام اعصار به‌شمار می‌رفت.  

والدینش هر دو پیانیست بودند و آموزش او از سه سالگی آغاز شد و در پنج سالگی در نمایشگاه جهانی بارسلون برای همگان نواخت. سال بعد کنسرتی در سویل<ref>Seville</ref> داد. در یازده سالگی با ارکستر اجرا کرد و در سال‌های بعد (از سن 24 سالگی) در اقصی نقاط جهان کنسرت داد. آلیسیا از هفت سالگی آهنگسازی می‌کرد ولی در حیاتش آثار خود را اجرا نکرد و با وصیت به خانواده‌اش برای انتشار آنها پس از مرگش، این کار را به آیندگان واگذار کرد.

د لاروچا علاوه بر کسب 4 [[جایزه گرمی|جایزه‌ی گرمی]] و 14 نامزدی این جایزه، برنده‌ی جوایزی همچون نشان زرین دولت کاتالونیا شده است. اولین جایزه‌ی گرمی‌اش را در سال 1975 و آخرین جایزه را در سال 1992، تقریباً در هفتادسالگی گرفت. وی اولین اسپانیایی‌ست که نشان یونسکو گرفته است. اجراهای مثال‌زدنی‌اش از آثار [[ایساک آلبنیث]] و [[انریکه گرانادوس]] باعث محبوبیت و شهرت بیش‌تر او شده است. در مجموع د لاروچا عمده‌ی فعالیت هنری‌اش به اجرای آثار آهنگسازان اسپانیایی (چه اجرای زنده و چه ضبط‌های استودیویی) اختصاص داشته است. از مهم‌ترین اجراهای استودیویی وی به ''سونات صفحه کلید''<ref>keyboard sonatas</ref> آنتونیو سولر<ref>Antonio Soler</ref> می‌توان اشاره کرد.