آملی، میرزا هاشم (لاریجان ۱۲۸۲ـ قم ۱۳۷۱ش): تفاوت میان نسخه‌ها

مدرّس و مرجع تقلید امامی. در [[سپهسالار، مدرسه|مدرسۀ سپهسالار]] (شهید مطهری) تهران نزد سید محمد و [[تنکابنی، میرزا طاهر (کلاردشت ۱۲۸۰ق ـ تهران ۱۳۲۰ش)|میرزا طاهر تنکابنی]]، [[شعرانی، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ هامبورگ ۱۳۵۱ش)|ابوالحسن شعرانی]]، حسین آملی، محمدعلی لواسانی، عبدالله غروی، و محمدرضا فقیه درس خواند. در قم سطوح عالی فقه، اصول و فلسفه را نزد حائری یزدی، محمدعلی قمی، سید محمد حجت و محمدعلی شاه‌آبادی فراگرفت. سپس به نجف رفت و نزد [[اصفهانی، سید ابوالحسن (۱۲۴۶ ـ کاظمین ۱۳۲۴ش)|سید ابوالحسن اصفهانی]]، [[عراقی، آقا ضیاء|آقا ضیاء عراقی]] و نایینی تلمذ کرد و با درگذشت آیت‌الله بروجردی به قم بازگشت. از دورۀ اقامت در نجف درس خارج می‌گفت و شارح آرای آقا ضیاء عراقی بود. میرزا جواد آقا تبریزی، [[مکارم شیرازی، ناصر (شیراز ۱۳۰۵ش)|ناصر مکارم شیرازی]]، اسماعیل صالحی مازندرانی، اسماعیل پورقمشه‌ای، مجلسی اصفهانی، آذری قمی، محمد محمدی گیلانی، سید جعفر کریمی، عبدالله جوادی آملی، و حسن حسن‌زادۀ آملی از شاگردان او بودند.  

از آثار اوست: ''کشف الحقائق''، ''تعلیقة علی العروة‌الوثقی''؛ ''منتهی‌الافکار''؛ ''بدایع الافکار'' (تقریرات درس آقا ضیاء عراقی).

----<br /> &nbsp;

[[Category:دین اسلام]]