ابراهیم زاده، سیروس (اردبیل ۱۳۱۶ش): تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:11010100- 2.jpg|جایگزین=سیروس ابراهیم‌زاده|بندانگشتی|سیروس ابراهیم‌زاده|288x288پیکسل]]<p>بازیگر تئاتر، تلویزیون و سینمای ایران. دورۀ بازیگری را در کلاس‌های هنرکدۀ آناهیتا زیر نظر [[اسکویی، مصطفی (تهران ۱۳۰۲ـ همان جا ۱۳۸۴ش)|مصطفی اسکویی]] گذراند (۱۳۳۵)، همان سال‌ها در نمایش‌نامۀ'' اُتللو'' به ایفای نقش پرداخت، و در نمایش‌های تلویزیونی (۱۳۴۶) و رادیویی (۱۳۴۷) نقش‌آفرینی کرد. سپس تحصیلاتش را در رشتۀ تئاتر در مدرسۀ هنرهای دراماتیک و موسیقی [[بیرمنگام (انگلستان)|بیرمنگام]] (انگلستان، ۱۳۵۸) ادامه داد. بازیگر نمایش‌‌هایی بود همچون ''تیارت فرنگی'' و ''شبی‌خون'' (هر دو نوشته و به کارگردانی خودش)، ''هیاهوی بسیار برای هیچ''، ''درقوزآباد''، ''جعفرخان از فرنگ برگشته''، و ''هرکول و طویلۀ اوجیاس'' و نمایش‌نامه‌های ''جشن نیکوکاری''،'' مینادو وانگل''،'' آناکریستی''، ''اردک وحشی''، ''سرهنگ شابر''، ''آن‌سوی پرده‌ها''، ''پیچ خطر''، و ''مرغ دریایی'' را برای رادیو اجرا کرد. سیروس ابراهیم‌زاده فارغ‌التحصیل رشتۀ زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه تهران نیز هست، و نخستین بار در ۱۳۴۹ در فیلم ''حسن کچل'' به کارگردانی [[حاتمی ، علی (تهران ۱۳۲۳ـ۱۳۷۵ش)|علی حاتمی]] جلو دوربین فیلم‌برداری قرار گرفت. از فیلم‌های دیگر اوست: ''ستارخان'' (۱۳۵۱)، ''صمد و سامی، لیلا و لی‌لی'' (۱۳۵۱)، ''کمال‌الملک'' (۱۳۶۲)، ''چهره'' (۱۳۷۳)، ''هتل کارتن'' (۱۳۷۵)، و ''عشق فیلم'' (۱۳۸۱).</p><p>ناهید کبیری (شاعر و داستان‌نویس) همسر اوست.<br><!--11010100-->

----[[رده:تئاتر]]