ابن شهرآشوب، محمد بن علی (۴۸۹ـ حلب ۵۸۸ق): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
|نام = | |نام = | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
|نام اصلی= | |نام اصلی= ابوجعفر، محمد بن علی بن شهرآشوب بن ابونصر بن ابوالجیش ساروی مازندرانی | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب=شیخ الطایفه | |لقب=رشیدالّدین، عزالدّین و شیخ الطایفه | ||
|زادروز=۴۸۹ق | |زادروز=۴۸۹ق | ||
|تاریخ مرگ=حلب ۵۸۸ق | |تاریخ مرگ=حلب ۵۸۸ق | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>(ملقب به | }}<p>(ابوجعفر، محمد بن علی بن شهرآشوب بن ابونصر بن ابوالجیش ساروی مازندرانی ملقب به رشیدالّدین، عزالدّین و شیخ الطایفه؛ مشهور به اِبنِ شَهْرْآشوب) فقیه، محدث، مفسر، رجالی و ادیب امامی. از نسبت نیاکانش چنین برمی‌آید که اصل خاندان او از شهر [[ساری، شهر|ساری]] [[مازندران]] بوده است. نزد پدر و جدش تلمذ کرد. مدتی در [[بغداد]] ساکن بود. سپس برای همیشه در [[حلب، شهر (سوریه)|حلب]]، مقر حاکمان شیعۀ حمدانی، اقامت گزید. در وسعت دانش شهره بود و از همه‌جا برای تحصیل به نزد او می‌رفتند. شیعه و سنی او را می‌ستایند. ابن زُهرۀ حلبی و [[ابن ا دریس حلی، محمد (حله ۵۴۳ـ۵۹۸ق)|ابن ادریس حلّی]] شاگرد او بودند. از معروف‌ترین استادان و مشایخ او می‌توان از جارالله زمخشری، خطیب خوارزمی، [[غزالی، احمد ( ـ قزوین ۵۲۰ق)|احمد غزالی]]، ابوالحسن بیهقی، [[طبرسی، ابونصر (قرن ۶ق)|ابومنصور طبرسی]]، [[قطب راوندی، سعید بن عبدالله ( ـ قم ۵۷۳ق)|قطب راوندی]]، [[طبرسی، ابوعلی (مشهد ۴۶۹ـ سبزوار ۵۴۸)|ابوعلی طبرسی]]، [[ابوالفتوح رازی حسین بن علی|ابوالفتوح رازی]] و فتّال نیشابوری نام برد. در فقه پیرو مکتب [[شیخ طوسی، محمد (طوس ۳۸۵ـ نجف ۴۶۰ق)|شیخ طوسی]] بود. برخی او را در شیعه چون [[خطیب بغدادی، احمد بن علی (بغداد ۳۹۲ـ۴۶۳ق)|خطیب بغدادی]] در اهل سنت می‌دانند. از آثار اوست؛ ''متشابه‌القرآن و مختلفه''، در دو جلد (تهران، ۱۳۶۹ق)؛ ''مناقب آل ابی‌طالب'' (بمبئی، ۱۳۱۳ق)؛ ''معالم‌العلماء'' که نخستین‌بار به کوشش عباس اقبال چاپ شده است (۱۳۵۳ق)؛'' مثالب‌النواصب''.</p> | ||
<br><!--11036100--> | <br><!--11036100--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۳۵
اِبن شهرآشوب، محمّد بن علی (۴۸۹ـ حلب ۵۸۸ق)
| محمد بن علی بن شهرآشوب | |
|---|---|
| زادروز |
۴۸۹ق |
| درگذشت | حلب ۵۸۸ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | فقیه |
| شغل و تخصص های دیگر | محدث، مفسر، رجالی و ادیب |
| لقب | رشیدالّدین، عزالدّین و شیخ الطایفه |
| آثار | متشابه‌القرآن و مختلفه، در دو جلد (تهران، ۱۳۶۹ق)؛ مناقب آل ابی طالب (بمبیی، ۱۳۱۳ق)؛ معالم‌العلماء؛ مثالب‌النواصب |
| گروه مقاله | دین اسلام |
(ابوجعفر، محمد بن علی بن شهرآشوب بن ابونصر بن ابوالجیش ساروی مازندرانی ملقب به رشیدالّدین، عزالدّین و شیخ الطایفه؛ مشهور به اِبنِ شَهْرْآشوب) فقیه، محدث، مفسر، رجالی و ادیب امامی. از نسبت نیاکانش چنین برمی‌آید که اصل خاندان او از شهر ساری مازندران بوده است. نزد پدر و جدش تلمذ کرد. مدتی در بغداد ساکن بود. سپس برای همیشه در حلب، مقر حاکمان شیعۀ حمدانی، اقامت گزید. در وسعت دانش شهره بود و از همه‌جا برای تحصیل به نزد او می‌رفتند. شیعه و سنی او را می‌ستایند. ابن زُهرۀ حلبی و ابن ادریس حلّی شاگرد او بودند. از معروف‌ترین استادان و مشایخ او می‌توان از جارالله زمخشری، خطیب خوارزمی، احمد غزالی، ابوالحسن بیهقی، ابومنصور طبرسی، قطب راوندی، ابوعلی طبرسی، ابوالفتوح رازی و فتّال نیشابوری نام برد. در فقه پیرو مکتب شیخ طوسی بود. برخی او را در شیعه چون خطیب بغدادی در اهل سنت می‌دانند. از آثار اوست؛ متشابه‌القرآن و مختلفه، در دو جلد (تهران، ۱۳۶۹ق)؛ مناقب آل ابی‌طالب (بمبئی، ۱۳۱۳ق)؛ معالم‌العلماء که نخستین‌بار به کوشش عباس اقبال چاپ شده است (۱۳۵۳ق)؛ مثالب‌النواصب.