نمایش مبدأ برای ابن مالک، محمد (اندلس ۶۰۰ ـ دمشق ۶۷۲ق)

{{جعبه زندگینامه|عنوان=محمد بن مالک|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=ابوعبدالله جمال‌الدین محمد بن عبدالله بن مالک طائى جَیّانى|نام مستعار=ابن ناظم و ابن مصنف|لقب=|زادروز=اندلس ۶۰۰‌ق|تاریخ مرگ=دمشق ۶۷۲ق|دوره زندگی=|ملیت=عرب|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نحوی و لغوی|شغل و تخصص های دیگر=شاعر|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=العُمده؛ تسهیل الفوائد؛ الفیه|خویشاوندان سرشناس=بدرالدین (پسر)|گروه مقاله=زبان شناسی و ترجمه|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}

ابن مالِک، محمد (اندلس ۶۰۰‌ـ‌ دمشق ۶۷۲ق)<br>
<p>(ابوعبدالله جمال‌الدین محمد بن عبدالله بن مالک طائى جَیّانى، مشهور به ابن ناظم و ابن مصنف) نحوی، لغوی و شاعر عرب. به قصد کسب علم، از [[اسپانیا]] به [[حلب، شهر (سوریه)|حلب]] رفت و نزد [[سخاوی، علی بن محمد (سخا ۵۵۸ـ ۶۴۳ق)|السَخاوی]] و ابن یَعیش درس خواند؛ سرانجام در [[دمشق]] اقامت کرد و در آن‌جا [[نحو]] و لغت و [[قرآن]] و [[حدیث]] آموخت. با [[ابن حاجب، عثمان (مصر ۵۷۰ ـ اسکندریه ۶۴۶ق)|ابن حاجب]] معاصر بود، اما معلوم نیست که این دو با هم ملاقات کرده باشند. </p>
<p>از آثار اوست: ''العُمده''، با شرحی مفصل و عالمانه؛ ''تسهیل الفوائد''، تألیفی فشرده و دشوارفهم در نحو؛ ''الفیه''، منظومه‌ای در تقریباً هزار بیت در اصول صرف و نحو که مشهورترین اثر اوست و پس از ''آجُرّومیّۀ'' [[ابن آجروم، محمد بن محمد ( ۶۷۲ ـ فاس ۷۲۳ق)|ابن آجُرّوم]]، بیشترین شرح برآن نوشته شده است؛ از آن جمله شرحی به قلم بدرالدین، پسرش، و [[سیوطی، جلال الدین (قاهره ۸۴۹ـ۹۱۱ق)|جلال‌الدین سیوطی]].</p>
<br><!--11044300-->
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]]
[[رده:زبان شناسی غیرایران]]
[[رده:ادبیات عرب]]
[[رده:(ادبیات عرب)آثار و اشخاص]]