نمایش مبدأ برای ابوالهیثم گرگانی، احمد (نیمه دوم قرن ۴ و اول قرن ۵ق)

{{جعبه زندگینامه|عنوان=ابوالهیثم گرگانی|نام=|نام دیگر=ابوالهیثم جرجانی|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=نیمه دوم قرن ۴ و اول قرن ۵ق|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=شاعر|شغل و تخصص های دیگر=پزشک|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=ادبیات فارسی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}

اَبوالهِیْثَم گرگانی، احمد (نیمۀ دوم قرن ۴ و اول قرن ۵ق)<br>(یا: ابوالهیثم جرجانی) شاعر و حکیم ایرانی. پزشکی از مردم [[گرگان، شهر|گرگان]] بود. از او قصیده‌ای در ۸۲ بیت، که از کهن‌ترین قصاید حکمی فارسی به شمار می‌آید، به جا مانده است. در این قصیده، ابوالهیثم ۹۱ پرسش حِکمی و نیز پرسش‌هایی دربارۀ اصول عقاید [[اسماعیلیه]] پیش کشیده و قصد داشته خود به آن‌ها پاسخ گوید، اما پیش از آن‌که فرصتی یابد درگذشته است. پس از آن دو تن، یکی محمد بن سرخ نیشابوری، که نُه سال پیش او شاگردی کرده بود، و دیگری [[ناصر خسرو قبادیانی|ناصرخسرو قبادیانی]] این قصیده را شرح کردند. ناصر خسرو شرح خود را با نام ''جامع‌الحکمتین'' در ۴۶۳ق، که در تبعید یمگان به‌سر می‌برد، به خواهش شمس‌الدین علی بن اسد، امیر محلی و اسماعیلی مذهب بدخشان، نوشته است.<br><!--11062500-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]