ابوطاهر قمی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ابوطاهر قمی ( ـ ۵۱۶ق)

(شرف‌الدین وجیه‌الملک سعدبن علی) دولتمرد ایرانی. در جوانی به بغداد رفت و به خدمت مهذب‌الدین کمیج، سپهسالار ملک‌شاه سلجوقی، پیوست در ۴۸۱ق نظام‌الملک طوسی حکومت مرو را به عهدۀ ابوطاهر گذاشت و او تا هنگامی که زنده بود این سمت را در دست داشت. چندی نیز وزارت تاج‌الدین خاتون، مادر سلطان سنجر را عهده‌دار بود. هنگامی که شهاب‌الاسلام ابوالمحاسن وزیر در گذشت سلطان سنجر او را به وزارت خویش برداشت، اما گویا وزارت ابوطاهر بیش از سه ماه نپایید و او درپی بیماری سختی درگذشت و چون مذهب شیعه داشت پیکرش را در جوار بارگاه علی‌ بن موسی‌الرضا (ع) به خاک سپردند. ابوطاهر قمی از ممدوحان امیر معزّی بود و معزی قصیدۀ معروفی را که با مطلع‌ «ای کاروان‌ منزل مکن جز در دیارِ یار من» آغاز می‌شود در ستایش او سروده است.