ازو، یاساجیرو (۱۹۰۳ـ۱۹۶۳): تفاوت میان نسخه‌ها

</ref> (۱۹۵۳)، ازجمله بهترین فیلم‌های کلاسیک تاریخ سینما شناخته شده است. دوربین اُزو همیشه حدود یک متر بالاتر از سطح زمین قرار دارد، هیچ‌گاه حرکت نمی‌کند، و تفکربرانگیز است؛ و این امر با فلسفۀ ذن<ref>Zen  

</ref> حاکم بر سینمای او همخوانی دارد. برخی از آثار بسیار موفقش عبارت‌اند از ''به دنیا آمدم، اما ...''<ref>''....Umareta wa mita keredo/I was born, but''</ref> (۱۹۳۲)، ''هوس زودگذر''<ref>''Dekigokoro/Passing Fancy'' </ref> (۱۹۳۳)، ''تنها پسر''<ref>''Hitori musuko/The Only Son''</ref> (۱۹۳۶، نخستین فیلم ناطق او)، ''برادران و خواهران خانوادۀ تودا''<ref>''Toda-ke no kyodai/Brothers and Sisters of the Toda Family'' </ref> (۱۹۴۱)، ''آخر بهار''<ref>''Banshun/Late Spring''</ref> (۱۹۴۹)، ''اوایل تابستان''<ref>''Bakushu/Early Summer'' </ref> (۱۹۵۱)، ''برنج با طعم چای سبز''<ref>''Ochazuke no aji/The Flavour of Green Tea Over Rice'' </ref> (۱۹۵۲)، و ''یک بعدازظهر پاییزی''<ref>''Samma no aji/An Autumn Afternoon'' </ref> (۱۹۶۲). اُزو برای پیوستن به استودیو شوچیکو<ref>Shochiku Studio</ref> در ۱۹۲۳، دانشگاه واسِدا<ref> Waseda </ref> را ترک کرد و در ۱۹۲۷ نخستین فیلمش را کارگردانی کرد. از ۱۹۲۷ تا ۱۹۶۲، پنجاه‌وچهار فیلم ساخت که در اغلب آن‌ها چیشو ریو<ref>Chishu Ryu </ref> بازی کرده و کوگو نودا<ref>Kogo Noda</ref> همکار فیلم‌نامه‌نویس بوده است.