استابات ماتر دولوروسا: تفاوت میان نسخه‌ها

شعری لاتین<ref>Latin</ref> که تاریخ پیدایش و سرایندۀ آن معلوم نیست، و اندوه مریم باکره<ref>Virgin Mary</ref> پای صلیب<ref>Cross </ref> را توصیف می‌کند. سرودن این شعر را به شخصیت‌های گوناگونی نسبت داده‌اند، ازجمله سن برنار اهل کلِروو<ref>Saint Bernard of Clairvaux</ref>، پاپ اینوکنتیوس سوم<ref>Pope Innocent III</ref>، و یاکوپونه دا تودی<ref>Jacopone da Todi</ref>. در قرن ۱۴م این شعر به‌تدریج کاربرد نیایشی یافت و از ۱۷۲۷ به‌‌مثابۀ یکی از قسمت‌های دو ضیافت هفت اندوه حضرت مریم عذرا<ref>Virgin Mary</ref> در تقویم کلیسای رُم<ref>Roman Missal </ref> گنجانده شد. این شعر در عبادت‌های جلوی شمایل مجالسِ تصلیب (تصاویر چهارده‌گانۀ تصلیب عیسی مسیح)<ref>Stations of the Cross</ref> نیز خوانده می‌شود. محبوبیت فراوان آن از تعداد آهنگ‌هایی که برایش ساخته‌اند پیداست. ژوسکن دِ پره<ref>Josquin des Préz</ref> در قرن ۱۵م و جووانّی دا پالسترینا<ref>Giovanni da Palestrina</ref> در قرن ۱۶، تنظیم‌های پلی‌فونیک کلاسیکی روی آن انجام دادند. بعد از آن نیز آهنگ‌سازانی همچون جووانی پرگولزی<ref>Giovanni Pergolesi</ref>، یوزف هایدن<ref>Joseph Haydn</ref>، جوآکّینو روسّینی<ref>Gioacchino Rossini</ref>، آنتونین دوورژاک<ref>Antonin Dvorák</ref> و جوزپّه وردی<ref>Giuseppe Verdi</ref> آهنگ‌های برجسته‌ای بر این شعر ساختند.

[[Category:ادبیات غرب]] [[Category:شعر (اشخاص و آثار)]]