استونیایی، ادبیات: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲: خط ۲:
اِستونیایی، ادبیات (Estonian literature)
اِستونیایی، ادبیات (Estonian literature)


سنت غنی و غیرمکتوب شعر عامیانۀ استونیایی از قرن ۱۴م تا ۱۷ که به‌ظهور ادبیاتی نوشتاری در قرن ۱۹ انجامید و صبغه‌ای بسیار شاعرانه داشت. بن‌مایۀ حماسۀ ترکیبی<ref>synthetic epic
سنت غنی و غیرمکتوب شعر عامیانۀ استونیایی از قرن ۱۴م تا ۱۷ که به ظهور ادبیاتی نوشتاری در قرن ۱۹ انجامید و صبغه‌ای بسیار شاعرانه داشت. بن‌مایۀ حماسۀ ترکیبی<ref>synthetic epic
 
</ref> ''کاله ویپُک''<ref>''Kalevipoeg''  
</ref> ''کاله ویپُک''<ref>''Kalevipoeg''  
</ref> (۱۸۵۷ـ۱۸۶۱)، اثر اف آر کرویتسوالت<ref>F R Kreutzwald </ref> (۱۸۰۳ـ۱۸۸۲)، یک افسانۀ استونیایی بود. این حماسه، جنبش نوین و ملی‌گرای رمانتیک<ref>new romantic nationalist movement</ref> را الهام ‌بخشید؛ جنبشی که شاعرانی همچون لیدیا کویدولا<ref> Lydia Koidula </ref> (۱۸۴۳ـ۱۸۸۶) و آنا هاوا<ref>Anna Haava</ref> (۱۸۶۴ـ۱۹۵۷) چهره‌های سرشناس آن بودند. نوشته‌های واقع‌گرا<ref> realist writing </ref> همچون رمان‌های ادوارد ویلده<ref>Eduard Vilde </ref> (۱۸۶۵ـ۱۹۳۳) و آثار متأخر یوهان لِیو<ref>Juhan Liiv </ref> (۱۸۶۴ـ۱۹۱۳) در اواخر قرن ۱۹، جای خود را به نورمانتیسم<ref>Neo-Romanticism</ref> «استونی جوان<ref> Young Estonia </ref>» داد که گوستاو سویتس<ref>Gustav Suits </ref> (۱۸۸۳ـ۱۹۵۶)، شاعر و محقّق استونیایی، رهبری‌اش را برعهده داشت. از ۱۹۱۷ به‌بعد، نوشته‌های غناییِ<ref>Lyric</ref> نه‌چندان شکل‌گرا<ref> formalist </ref>ی گروه «سیورو<ref>Siuru </ref>»، به‌ویژه آثار ماری اندر<ref>Marie Under </ref> (۱۸۸۳ـ ) جای آن را گرفت، که آن هم در دهۀ ۱۹۳۰، جای خود را به مکتب زیبایی‌شناسی روشنفکرانۀ گروه «اربوجال<ref>Arbujal </ref>» داد که بتی آلور<ref>Betti Alver </ref> (۱۹۰۶ـ ) از پیروان آن بود. از ۱۹۴۵ تا دهۀ ۱۹۶۰، سخت‌گیری‌های استالینیستی<ref>Stalinist</ref> سبب شد تبعیدی‌هایی که عمدتاً در [[استکهلم، شهر|استکهلم]] بودند بر ادبیات استونیایی مسلط شوند. اما از آن زمان نوعی احیای ادبی در استونی پدید آمده ‌است که در رأس آن یان کراس<ref> Jaan Kross</ref> (۱۹۲۰ـ )، رمان‌نویس تاریخی، قرار دارد که آثارش به زبان‌های متعدد ترجمه شده‌اند.


</ref> (۱۸۵۷ـ۱۸۶۱)، اثر اف آر کرویتسوالت<ref>F R Kreutzwald </ref> (۱۸۰۳ـ۱۸۸۲)، یک افسانۀ استونیایی بود. این حماسه، جنبش نوین و ملی‌گرای رمانتیک<ref>new romantic nationalist movement</ref> را الهام ‌بخشید؛ جنبشی که شاعرانی همچون لیدیا کویدولا<ref> Lydia Koidula </ref> (۱۸۴۳ـ۱۸۸۶) و آنا هاوا<ref>Anna Haava</ref> (۱۸۶۴ـ۱۹۵۷) چهره‌های سرشناس آن بودند. نوشته‌های واقع‌گرا<ref> realist writing </ref> همچون رمان‌های ادوارد ویلده<ref>Eduard Vilde </ref> (۱۸۶۵ـ۱۹۳۳) و آثار متأخر یوهان لِیو<ref>Juhan Liiv </ref> (۱۸۶۴ـ۱۹۱۳) در اواخر قرن ۱۹، جای خود را به نورمانتیسم<ref>Neo-Romanticism</ref> «استونی جوان<ref> Young Estonia </ref>» داد که گوستاو سویتس<ref>Gustav Suits </ref> (۱۸۸۳ـ۱۹۵۶)، شاعر و محقّق استونیایی، رهبری‌اش را برعهده داشت. از ۱۹۱۷ به‌بعد، نوشته‌های غناییِ<ref>Lyric</ref> نه‌چندان شکل‌گرا<ref> formalist </ref>ی گروه «سیورو<ref>Siuru </ref>»، به‌ویژه آثار ماری اندر<ref>Marie Under </ref> (۱۸۸۳ـ ) جای آن را گرفت، که آن هم در دهۀ ۱۹۳۰، جای خود را به مکتب زیبایی‌شناسی روشنفکرانۀ گروه «اربوجال<ref>Arbujal </ref>» داد که بتی آلور<ref>Betti Alver </ref> (۱۹۰۶ـ ) از پیروان آن بود. از ۱۹۴۵ تا دهۀ ۱۹۶۰، سخت‌گیری‌های استالینیستی<ref>Stalinist</ref> سبب شد تبعیدی‌هایی که عمدتاً در استکهلم بودند بر ادبیات استونیایی مسلط شوند. امّا از آن زمان نوعی احیای ادبی در استونی پدید آمده ‌است که در رأس آن یان کراس<ref> Jaan Kross</ref> (۱۹۲۰ـ )، رمان‌نویس تاریخی، قرار دارد که آثارش به زبان‌های متعدد ترجمه شده‌اند.
<br />
 
&nbsp;


----
----


[[Category:ادبیات عمومی]] [[Category:اصطلاحات، مفاهیم، تاریخ عمومی]]
[[Category:ادبیات عمومی]]  
[[Category:اصطلاحات، مفاهیم، تاریخ عمومی]]
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۷

اِستونیایی، ادبیات (Estonian literature)

سنت غنی و غیرمکتوب شعر عامیانۀ استونیایی از قرن ۱۴م تا ۱۷ که به ظهور ادبیاتی نوشتاری در قرن ۱۹ انجامید و صبغه‌ای بسیار شاعرانه داشت. بن‌مایۀ حماسۀ ترکیبی[۱] کاله ویپُک[۲] (۱۸۵۷ـ۱۸۶۱)، اثر اف آر کرویتسوالت[۳] (۱۸۰۳ـ۱۸۸۲)، یک افسانۀ استونیایی بود. این حماسه، جنبش نوین و ملی‌گرای رمانتیک[۴] را الهام ‌بخشید؛ جنبشی که شاعرانی همچون لیدیا کویدولا[۵] (۱۸۴۳ـ۱۸۸۶) و آنا هاوا[۶] (۱۸۶۴ـ۱۹۵۷) چهره‌های سرشناس آن بودند. نوشته‌های واقع‌گرا[۷] همچون رمان‌های ادوارد ویلده[۸] (۱۸۶۵ـ۱۹۳۳) و آثار متأخر یوهان لِیو[۹] (۱۸۶۴ـ۱۹۱۳) در اواخر قرن ۱۹، جای خود را به نورمانتیسم[۱۰] «استونی جوان[۱۱]» داد که گوستاو سویتس[۱۲] (۱۸۸۳ـ۱۹۵۶)، شاعر و محقّق استونیایی، رهبری‌اش را برعهده داشت. از ۱۹۱۷ به‌بعد، نوشته‌های غناییِ[۱۳] نه‌چندان شکل‌گرا[۱۴]ی گروه «سیورو[۱۵]»، به‌ویژه آثار ماری اندر[۱۶] (۱۸۸۳ـ ) جای آن را گرفت، که آن هم در دهۀ ۱۹۳۰، جای خود را به مکتب زیبایی‌شناسی روشنفکرانۀ گروه «اربوجال[۱۷]» داد که بتی آلور[۱۸] (۱۹۰۶ـ ) از پیروان آن بود. از ۱۹۴۵ تا دهۀ ۱۹۶۰، سخت‌گیری‌های استالینیستی[۱۹] سبب شد تبعیدی‌هایی که عمدتاً در استکهلم بودند بر ادبیات استونیایی مسلط شوند. اما از آن زمان نوعی احیای ادبی در استونی پدید آمده ‌است که در رأس آن یان کراس[۲۰] (۱۹۲۰ـ )، رمان‌نویس تاریخی، قرار دارد که آثارش به زبان‌های متعدد ترجمه شده‌اند.



  1. synthetic epic
  2. Kalevipoeg
  3. F R Kreutzwald
  4. new romantic nationalist movement
  5. Lydia Koidula
  6. Anna Haava
  7. realist writing
  8. Eduard Vilde
  9. Juhan Liiv
  10. Neo-Romanticism
  11. Young Estonia
  12. Gustav Suits
  13. Lyric
  14. formalist
  15. Siuru
  16. Marie Under
  17. Arbujal
  18. Betti Alver
  19. Stalinist
  20. Jaan Kross