اسلام ایرانی، وجوه معنوی و فلسفی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اِسلامِ ایرانی، وجوه مَعنوی و فَلسَفی (En Islam Iranien; aspects spirituels et Philosophiques)

کتابی درباب خاستگاه‌­های فکری تشیع دوازده‌امامی (مجلد اول)، مفهوم رستگاری در آثار عارفان ایرانی (مجلد دوم)، مسئلۀ عشق در نزد جماعت موسوم به عاشقان در اندیشۀ ایرانی (مجلد سوم)، و مسئلۀ امام غایب (مجلد چهارم)، تألیف هانری کُربن[۱]، به زبان فرانسوی، منتشرشده در ۱۹۷۱ـ۱۹۷۲. اندیشه‌های مؤلف در مجلد اول کتاب برپایۀ این فرض استوار است که تشیع در اساس مذهب تأویل وحی، و موضوع آن امام است. کربُن در مجلد دوم با بررسی و تحلیل آثار شهاب‌الدین سهروردی بدین نتیجه می‌رسد که حکمت اشراق وحدت درونی میان بینش‌های افلاطونی، مزدایی و عرفانی را بازمی‌نماید. در مجلد سوم، با تکیه بر آرای روزبهان بقلی شیرازی و تفسیر عبهرالعاشقین بدین فرض راه می‌برد که در نظر عاشقان عشق انسانی راهی است برای رسیدن به عشق و محبت الهی. در مجلد چهارم نیز ضمن تفسیر اندیشۀ امام غایب، تحلیلی از مکاتب عمدۀ فلسفی در ایران به‌دست داده شده است. عمده‌ترین دستاورد نظری این کتاب بازنمودن فلسفی همسویی و وحدت نظری میان امام شیعی و قطب یا شیخ صوفیه است.

 


  1. Henry Corbin