اصفهانی، سید ابوالحسن (۱۲۴۶ ـ کاظمین ۱۳۲۴ش): تفاوت میان نسخه‌ها

}}<p>مرجع تقلید ایرانی. نزد سید مهدی نحوی، [[سید محمد باقر درچه ای|سید محمدباقر دُرچه‌ای]]، سید هاشم چارسوقی، ابوالمعالی کلباسی، [[جهانگیرخان قشقایی]] و ملا محمد کاشانی درس خواند. در عتبات نیز در محضر [[رشتی، میرزا حبیب الله (رشت ۱۲۳۴ـ نجف ۱۳۱۲ق)|میرزا حبیب‌الله رشتی]]، میرزا حسن شیرازی، محمدکاظم طباطبایی یزدی، میرزا محمدتقی شیرازی، فتح‌الله شریعت اصفهانی، مولی عبدالکریم ایروانی و به‌ویژه [[آخوند خراسانی]] کسب فیض کرد. در ۱۳۵۵ق مرجعیت شیعه به او منحصر شد. میرزا حسن بجنوردی، سید محمود شاهرودی، سید محسن حکیم، سید هادی میلانی، [[طباطبایی، محمدحسین (تبریز ۱۲۸۱ـ قم ۱۳۶۰ش)|محمدحسین طباطبایی]]، عبدالنبی اراکی، [[آملی، محمدتقی (تهران ۱۲۶۵ـ۱۳۴۹ش)|محمدتقی آملی]] و [[آملی، میرزا هاشم (لاریجان ۱۲۸۲ـ قم ۱۳۷۱ش)|میرزا هاشم آملی]] ازجمله شاگردان او بوده‌اند. مهم‌ترین اثر او رسالۀ عملیۀ'' وسیلة‌النجاه'' ‌است که در رسایی بیان تحولی در رساله‌نویسی بود. بسیاری از فقیهان بزرگ بر آن شرح و حاشیه نوشته‌اند، که ''تحریرالوسیله‌'' اثر [[امام خمینی]] (ره) از آن جمله است.</p>