اصول آموزش و پرورش: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اصولِ آموزش و پرورش (My Pedagogic Creed)<br> | اصولِ آموزش و پرورش (My Pedagogic Creed)<br> | ||
<p>کتابی در فلسفۀ آموزش و | <p>کتابی در فلسفۀ [[آموزش و پرورش]]، نوشتۀ [[دیویی، جان (۱۸۵۹ـ۱۹۵۲)|جان دیویی]]، به زبان انگلیسی، منتشرشده در ۱۸۹۷. دیویی آموزش و پرورش را علم تربیت منش یا شخصیت می‌داند. تربیت عبارت است از فراهم‌آوردن شرایط برای هر کودک تا بتواند امکان‌های فردی و اجتماعی خود را تحقق بخشد. دیویی، به خلاف نظریه‌پردازان پوزیتیویست بر آن است که نباید از کودک بخواهیم خود را با محیط سازگار کند؛ کودک باید صفات و ویژگی‌های خاص خود را پرورش دهد و از این راه سرنوشت خویش را متحقق کند. دیویی نخستین نظریه‌پردازی است که ترویج کار جمعی را در آموزشگاه‌ها توصیه کرد. آموزه‌های او نه فقط در امریکا و کانادا و استرالیا، بلکه در آلمان و روسیه و ژاپن مأخذ عملکردهای نو آموزشی بوده است. گفتنی است دیویی در این اثر خود به مفاهیم کلی رغبتی نشان نمی‌دهد و صرفاً در پی یافتن بیان عملی مفاهیمی است که از آن‌ها سخن می‌راند.</p> | ||
<br><!--11380900--> | <br><!--11380900--> | ||
[[رده:آموزش و پرورش و اخلاق]] | [[رده:آموزش و پرورش و اخلاق]] | ||
[[رده:آثار و اشخاص، اصطلاحات و مفاهیم]] | [[رده:آثار و اشخاص، اصطلاحات و مفاهیم]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۵۹
اصولِ آموزش و پرورش (My Pedagogic Creed)
کتابی در فلسفۀ آموزش و پرورش، نوشتۀ جان دیویی، به زبان انگلیسی، منتشرشده در ۱۸۹۷. دیویی آموزش و پرورش را علم تربیت منش یا شخصیت می‌داند. تربیت عبارت است از فراهم‌آوردن شرایط برای هر کودک تا بتواند امکان‌های فردی و اجتماعی خود را تحقق بخشد. دیویی، به خلاف نظریه‌پردازان پوزیتیویست بر آن است که نباید از کودک بخواهیم خود را با محیط سازگار کند؛ کودک باید صفات و ویژگی‌های خاص خود را پرورش دهد و از این راه سرنوشت خویش را متحقق کند. دیویی نخستین نظریه‌پردازی است که ترویج کار جمعی را در آموزشگاه‌ها توصیه کرد. آموزه‌های او نه فقط در امریکا و کانادا و استرالیا، بلکه در آلمان و روسیه و ژاپن مأخذ عملکردهای نو آموزشی بوده است. گفتنی است دیویی در این اثر خود به مفاهیم کلی رغبتی نشان نمی‌دهد و صرفاً در پی یافتن بیان عملی مفاهیمی است که از آن‌ها سخن می‌راند.