افریقای جنوبی، ادبیات: تفاوت میان نسخه‌ها

</ref> (۱۸۳۴) را نوشت. شاعران متأخر عبارت‌اند از روی کمبل<ref> Roy Campbell </ref>، فرانسیس کِری اسلیتر<ref>Francis Carey Slater </ref> (۱۸۷۶ـ۱۹۵۹)، گای باتلر (۱۹۱۸ـ )، سیدنی کلاوتس (۱۹۲۶ـ۱۹۸۲)، داگلاس لیوینگستون (۱۹۳۲ـ )، و جرمی کرونین (۱۹۴۹ـ ). اولیوْ شراینِر<ref>Olive Schreiner </ref> نویسندۀ نخستین قصۀ افریقای جنوبی بود و با رمان ''داستان مزرعۀ افریقایی''<ref>''Story of an African Farm'' </ref> (۱۸۸۳) کوشید متن‌های افریقای جنوبی را به منزلۀ متن معیار، و نه بیگانه، تثبیت کند. برخی از قصه‌نویسان بعدی عبارت‌اند از سارا گرترود میلین<ref>Sarah Gertrude Millin </ref> (او را نژادپرست افراطی در ادبیات انگلیسی زبان افریقای جنوبی می‌دانند)، پولین اسمیت<ref>Pauline Smith </ref>، ویلیام پلامِر<ref>William Plomer</ref>، لارنس وان دِر پُست<ref> Laurens van der Post </ref>، آلن پِیْتون، نِیدین گوردیمر<ref>Nadine Gordimer</ref> (برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات در ۱۹۹۱)، آندره پی برینک<ref> André P Brink </ref>، و جِی ام کوتسی<ref>J M Coetzee</ref>. آتول فوگارد<ref> Athol Fugard </ref> سرآمدِ نمایش‌نامه‌نویسان افریقای جنوبی است. نویسندگان سیاه‌پوست افریقای جنوبی عبارت‌اند از سول پلاتیه<ref>Sol Plaatje</ref>، نویسندۀ ''مهودی''<ref>''Mhudi'' </ref> (۱۹۳۰)، که نخستین رمان انگلیسی به قلم سیاه‌پوستی از افریقای جنوبی است؛ پیتر آبراهامز<ref>Peter Abrahams </ref>؛ اسکیا اِمفالِلِه<ref>Es’kia Mphahlele </ref>؛ لوئیس نکوسی<ref>Lewis Nkosi</ref>؛ نجابولو ندِبیله<ref> Njabulo Ndebele </ref> (۱۹۴۸ـ )؛ و مونگانی والی زِروتی<ref>Mongane Wally Serote</ref> (۱۹۴۴ـ ). آثار مکتوب به زبان اصلی افریکانس پس از جنگ افریقای جنوبی (۱۸۹۹ـ۱۹۰۲) رونق یافت. برخی از نویسندگان این‌آثار عبارت‌اند از ترانه‌سرایانی چون سی لوئی لایپولت<ref> C Louis Leipoldt </ref> (۱۸۸۰ـ۱۹۴۷)، یان سِلیر<ref>Jan Celliers </ref> (۱۸۶۵ـ۱۹۴۰)، و اوژن ماره<ref>Eugène Marais </ref> (۱۸۷۱ـ۱۹۳۶)؛ سی جِی لانگِنْهوفِن<ref>C J Langenhoven </ref>، طنزپرداز و داستان‌نویس؛ سانجیرو<ref>Sangiro </ref> (اِی اِی پینهار<ref>A A Peinhar </ref>)، پژوهشگر حیات وحش و مؤلف کتاب ''ماجراهای خانوادۀ شیر''<ref>''The Adventures of a Lion Family''</ref> که پس از ترجمه به انگلیسی با اقبال عام روبه‌رو شد؛ اِتین لورو (۱۹۲۲ـ )، رمان‌نویس؛ و اینگرید یونکر (۱۹۳۳ـ۱۹۶۵)، شاعر. آندره پی برینک معروف‌ترین نویسندۀ سفیدپوست و از مهم‌ترین نویسندگان دهۀ ۱۹۶۰ (سِستیگرها) است که کوشید با پرداختن به موضوعاتی که قبلاً تابو به‌حساب می‌آمدند، سنت ادبی افریکانر را زیر سؤال ببرد. نویسندگان افریقای جنوبی با توجه به تاریخ استعمار، جداسازی، و تبعیض نژادی ناگزیر بودند که موقعیت خود را حفظ کنند؛ چنین کوششی غالباً منجر به پیدایش ادبیات سفیدپوستی، با علایق آزادی‌خواهانه، و ادبیات اعتراض‌آمیز سیاه‌پوستی و نیز مطرح‌شدن در سطحی جهانی شده است. مضمون‌ها و موضوعات مهم عبارت‌اند از مسائل عشقی درون‌نژادی، داستان یک افریقایی روستایی، که برای نخستین‌بار به شهر می‌رود، و تضاد میان زندگی خصوصی و تعهدات سیاسی عمومی. با از بین رفتن تبعیض نژادی، بیشتر نوشته‌های افریقای جنوبی به موضوعاتی چون حقیقت و سازگاری و (به قول ندِبیله) به «کشف دوبارۀ امر عادی» پرداخته‌اند. نیز ← [[افریقایی،_ادبیات|افریقایی،_ادبیات]]