افریقای جنوبی، جمهوری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مردم و تاریخ'''. مطابق برآورد سال ۲۰۰۰، جمعیت افریقای جنوبی حدود ۵۰,۵۸۶,۷۵۷ نفر است (۲۰۱۱م) و تراکم نسبی آن به ۴۰.۳ نفر در کیلومتر مربع می‌رسد. رشد سالانۀ جمعیت این کشور ۱.۵ درصد است و ۷۶ درصد از جمعیت آن را اقوام سیاه‌پوست تشکیل می‌دهند. ۷۸ درصد از مردم آن مسیحی‌اند و ۵۷.۲ درصدشان در شهرها به‌سر می‌برند. زبان‌های رسمی این کشور انگلیسی و افریکانس و چند زبان بومی دیگر است. میانگین امید به زندگی در افریقای جنوبی ۶۶ سال است و ۸۵ درصد از بزرگسالان آن باسوادند. افریقای جنوبی در قرن ۱۴م مسکن اقوام [[بانتو]]<ref>Bantu</ref> بوده است. [[گاما، واسکو دو (۱۴۶۹ـ۱۵۲۴)|واسکو دو گاما]]، دریانورد معروف پرتغالی، در آغاز قرن ۱۶ از مقابل [[امید نیک، دماغه|دماغۀ امید نیک]]<ref> Good Hope </ref> عبور کرد و هلندی‌ها نیز در ۱۶۵۲م در ساحل آن پیاده شدند و ماندگاه‌هایی در آن تأسیس کردند. انگلیسی‌ها در ۱۸۱۴م سواحل جنوبی را تصرف و بوئرها<ref>Boers</ref> (هلندیان ساکن افریقای جنوبی) را وادار به عقب‌نشینی کردند. بوئرها در اطراف ترانسوال امروزی ساکن شدند و در ۱۸۳۶ شهر مزبور را بنا نهادند. پیداشدن معادن طلا و الماس در اورانژ و ترانسوال، انگلیسی‌های بسیاری را روانۀ افریقای جنوبی کرد و رویارویی با بوئر‌ها را که سرسختانه از خود دفاع می‌کردند، موجب گردید. جنگ با بوئرها از ۱۸۹۹ تا ۱۹۰۲ به درازا کشید و به مغلوب شدن بوئرها انجامید و درپی آن انگلیسی‌ها در ۱۹۱۰ اتحادیۀ افریقای جنوبی را تأسیس کردند. نژادگرایی و محروم‌کردن بومیان از حقوق مدنی موجب شورش سیاهان علیه نظام حاکم بر کشور شد و با شدت عمل پلیس رو‌به‌رو گردید. تظاهرات ۱۹۶۰، هفتاد کشته برجا گذاشت و رهبران نهضت ازجمله نلسون ماندلا دستگیر و زندانی شدند. اجرای سیاست نژادگرایانه و شدت عمل پی‌ دبلیو بوتا، رئیس‌جمهور کشور، در رویارویی با آزادی‌خواهان، در ۱۹۶۸م به شورش و تظاهرات شدید و کشتار ۷۵۰ تن از سیاهان انجامید. در انتخابات ۱۹۸۹ دِکلِرک اصلاح‌طلب به ریاست جمهوری رسید. او نلسون ماندلا را از زندان آزاد و نژادگرایی را ملغی کرد. (او در ۱۹۹۳م همراه با نلسون ماندلا برنده جایزۀ صلح نوبل شد) در انتخابات ۱۹۹۴م نلسون ماندلا با اکثریت آرا به سمت نخستین ریاست جمهوری افریقای جنوبی برگزیده شد و کشور رفته‌رفته رو به آرامش نهاد.