نمایش مبدأ برای انوری ابیوردی، محمد بن علی ( ـ بلخ پس از ۵۸۲ق)


انوری اَبیوردی، محمد بن علی (  ـ بلخ پس از ۵۸۲ق)<br>

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =محمد بن علی انوری ابیوردی
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=خاوری 
|لقب=
|زادروز=
|تاریخ مرگ=بلخ پس از ۵۸۲ق
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =شاعر 
|شغل و تخصص های دیگر=تبحر در علوم عقلی و نقلی، نجوم، موسیقی و ادب عرب
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =دیوان انوری؛ البشارات فی شرح الاشارات/ بشارات الاشارات (اثری منسوب به او، در شرحی بر اشارات ابن سینا)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =ادبیات فارسی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}<p>شاعر ایرانی. از مردم بازنه/بدنۀ ابیورد بود. در آغاز خاوری تخلّص می‌کرد. به موصل، بغداد، بلخ، و نیشابور سفر کرد. در مرو به دربار سلجوقی پیوست و او را مدح گفت. در اواخر عمر، از دربار کناره گرفت و در بلخ گوشه‌نشین شد. کسان بسیاری را مدح کرده و با ''[[رشید وطواط، محمد (بلخ ۴۸۷/۴۸۰ـ ۵۷۸/۵۷۳ق)|رشید وطواط]]'' رابطه‌ای دوستانه داشته است. در علوم عقلی و نقلی، نجوم، موسیقی، و ادب عرب دست داشت. زبان غزلیات او ساده و زبان قصایدش فضل‌فروشانه است. قصاید انوری در شعر فارسی برجستگی دارد. ''البشارات فی شرح‌الاشارات''/ ''بشارات‌الاشارات'' در شرحی بر ''اشارات'' ابن سینا، منسوب به اوست. ''دیوان'' انوری به کوشش مدرس رضوی در دو جلد به‌چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۳۷ش).</p>
<br><!--11576300-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]