ایستمن، جورج (۱۸۵۴ـ۱۹۳۲): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:11692400.jpg|بندانگشتی|جورج ایستمن]] | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =جورج ایستمن | |||
|نام =George Eastman | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی= | |||
|نام مستعار= | |||
|لقب= | |||
|زادروز=واترویل، نیویورک ۱۲ ژوئیه ۱۸۵۴م | |||
|تاریخ مرگ=راچستر ۱۴ مارس ۱۹۳۲م | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=امریکایی | |||
|محل زندگی= | |||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |||
| شغل و تخصص اصلی =سرمایه‌گذار | |||
|شغل و تخصص های دیگر=مخترع | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|سمت = | |||
|جوایز و افتخارات = | |||
|آثار = | |||
|خویشاوندان سرشناس = | |||
|گروه مقاله =فناوری و صنایع | |||
|دوره = | |||
|فعالیت های مهم =مؤسس شرکت ایستمن کداک | |||
|رشته = | |||
|پست تخصصی = | |||
|باشگاه = | |||
}}[[پرونده:11692400.jpg|بندانگشتی|جورج ایستمن]] | |||
جورج ایستمن (نیویورک ۱۲ ژوئیه ۱۸۵۴ ـ راچستر ۱۴ مارس ۱۹۳۲م) (George Eastman) | |||
سرمایه‌گذار و مخترع امریکایی، و مؤسس شرکت ایستمن کداک<ref>Eastman Kodak</ref> (۱۸۹۲). فیلم انعطاف‌پذیر را به ثبت رساند (۱۸۸۴)، دوربین جعبه‌ای<ref>box camera</ref> [[کداک]] را اختراع کرد (۱۸۸۸)، و راهی برای قراردادن فیلم نور روز<ref>daylight film</ref> در دوربین پیدا کرد (۱۸۹۲). تا ۱۹۰۰، شرکت کداک دوربین جیبی را به قیمت ناچیز یک دلار می‌فروخت | سرمایه‌گذار و مخترع امریکایی، و مؤسس شرکت ایستمن کداک<ref>Eastman Kodak</ref> (۱۸۹۲). فیلم انعطاف‌پذیر را به ثبت رساند (۱۸۸۴)، دوربین جعبه‌ای<ref>box camera</ref> [[کداک]] را اختراع کرد (۱۸۸۸)، و راهی برای قراردادن فیلم نور روز<ref>daylight film</ref> در دوربین پیدا کرد (۱۸۹۲). تا ۱۹۰۰، شرکت کداک دوربین جیبی را به قیمت ناچیز یک دلار می‌فروخت. | ||
| ایستمن در واترویل<ref>Waterville </ref> [[نیویورک]] زاده شد و در ۱۴سالگی ترک تحصیل کرد. در ۱۸۷۹، دستگاه ایجاد پوشش امولسیون عکاسی<ref>photographic-emulsion</ref> را به‌ثبت رساند و تولید انبوه صفحۀ خشک<ref>dry plate </ref> را در راچستر<ref>Rochester</ref> نیویورک آغاز کرد. در ۱۸۸۶، نوعی فیلم عکاسی ابداع کرد که در آن از کاغذ فقط برای نگهداری امولسیون استفاده کرده بود و به محض انتقال نگاتیو به شیشه، کاغذ از آن جدا می‌شد. سپس، تصویر روی شیشه را برای چاپ به ورق ژلاتینی<ref>gelatine sheet </ref> منتقل می‌کردند. اولین دوربین کداک که با یک حلقه فیلم از این نوع فروخته شد، قابلیت گرفتن ۱۰۰ عکس را داشت. بعد از عکسبرداری، دوربین را به راچستر می‌فرستادند تا فیلم را ظاهر کنند و فیلم جدیدی در دوربین بگذارند. تا ۱۸۸۹، که نخستین حلقه‌های فیلم شفاف<ref>transparent roll film</ref> نیتروسلولزی<ref>nitrocellulose </ref> (سلولوئید<ref>celluloid </ref>) به بازار آمد، ایستمن به این روش کار می‌کرد. بعدها، به جای نیتروسلولوز که ماده‌ای آتش‌گیر بود، از مادۀ نسوز استات سلولز<ref>cellulose acetate</ref> استفاده کردند. ایستمن نیز در دوربین‌های کداک از فیلم حلقه‌ای استفاده کرد و به دوران عکاسی آسان پا گذاشت. | ||
ایستمن به علت سخت شدن بافت‌های ستون فقرات فلج شده بود و نمی‌خواست بقیهٔ عمر را به آن صورت بگذراند و متکی به کمک دیگران باشد؛ به همین دلیل با شلیک یک گلوله به سینه خود، خودکشی کرد. | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۹
| جورج ایستمن George Eastman | |
|---|---|
| زادروز |
واترویل، نیویورک ۱۲ ژوئیه ۱۸۵۴م |
| درگذشت | راچستر ۱۴ مارس ۱۹۳۲م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | سرمایه‌گذار |
| شغل و تخصص های دیگر | مخترع |
| گروه مقاله | فناوری و صنایع |
جورج ایستمن (نیویورک ۱۲ ژوئیه ۱۸۵۴ ـ راچستر ۱۴ مارس ۱۹۳۲م) (George Eastman)
سرمایه‌گذار و مخترع امریکایی، و مؤسس شرکت ایستمن کداک[۱] (۱۸۹۲). فیلم انعطاف‌پذیر را به ثبت رساند (۱۸۸۴)، دوربین جعبه‌ای[۲] کداک را اختراع کرد (۱۸۸۸)، و راهی برای قراردادن فیلم نور روز[۳] در دوربین پیدا کرد (۱۸۹۲). تا ۱۹۰۰، شرکت کداک دوربین جیبی را به قیمت ناچیز یک دلار می‌فروخت.
ایستمن در واترویل[۴] نیویورک زاده شد و در ۱۴سالگی ترک تحصیل کرد. در ۱۸۷۹، دستگاه ایجاد پوشش امولسیون عکاسی[۵] را به‌ثبت رساند و تولید انبوه صفحۀ خشک[۶] را در راچستر[۷] نیویورک آغاز کرد. در ۱۸۸۶، نوعی فیلم عکاسی ابداع کرد که در آن از کاغذ فقط برای نگهداری امولسیون استفاده کرده بود و به محض انتقال نگاتیو به شیشه، کاغذ از آن جدا می‌شد. سپس، تصویر روی شیشه را برای چاپ به ورق ژلاتینی[۸] منتقل می‌کردند. اولین دوربین کداک که با یک حلقه فیلم از این نوع فروخته شد، قابلیت گرفتن ۱۰۰ عکس را داشت. بعد از عکسبرداری، دوربین را به راچستر می‌فرستادند تا فیلم را ظاهر کنند و فیلم جدیدی در دوربین بگذارند. تا ۱۸۸۹، که نخستین حلقه‌های فیلم شفاف[۹] نیتروسلولزی[۱۰] (سلولوئید[۱۱]) به بازار آمد، ایستمن به این روش کار می‌کرد. بعدها، به جای نیتروسلولوز که ماده‌ای آتش‌گیر بود، از مادۀ نسوز استات سلولز[۱۲] استفاده کردند. ایستمن نیز در دوربین‌های کداک از فیلم حلقه‌ای استفاده کرد و به دوران عکاسی آسان پا گذاشت.
ایستمن به علت سخت شدن بافت‌های ستون فقرات فلج شده بود و نمی‌خواست بقیهٔ عمر را به آن صورت بگذراند و متکی به کمک دیگران باشد؛ به همین دلیل با شلیک یک گلوله به سینه خود، خودکشی کرد.