بازار دروازه

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

بازار دروازه

(یا: بازار حضرتی) از مراکز تجاری دورۀ قاجار، در محل دروازۀ حضرت‌ عبدالعظیم، از دروازه‌های چهارگانۀ شهر تهران، متعلق به دورۀ صفویان، و حدود شمال خیابان مولوی امروزی، بناشده در دورۀ ناصرالدین شاه قاجار به منظور توسعۀ شهر. در بازار دروازه همه چیز به فروش می‌رسید و بسیار پررفت‌وآمد بود. بازارهای مال‌فروشان و کاه‌فروشان، نخست به‌صورت دو میدان در این محل تشکیل شد. این بازار در دورۀ رضاشاه پهلوی در عملیات توسعۀ شهر از بین رفت؛ اما هم‌اکنون به قدیمی‌ترین راستۀ بازار بزرگ تهران که از جنوب شرق محلۀ بازار در خیابان مولوی (مجاور چهارراه مولوی) آغاز شده و به سمت شمال غرب می‌رود، بازار حضرتی می‌گویند و کتیبه‌ای هم با این عنوان بر سر در ورودی بازار نصب است.