بایز، جوآن (۱۹۴۱): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بائز، جوآن (۱۹۴۱)(Baez, Joan) | |||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز=نیویورک | |زادروز=نیویورک 1941م | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ= | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
خوانندۀ امریکایی ترانه‌های محلی. به‌سبب فعالیت‌های سیاسی‌اش به شهرت رسید. جوآن بائز در استیتن آیلند<ref>Staten Island</ref>، | خوانندۀ امریکایی ترانه‌های محلی. به‌سبب فعالیت‌های سیاسی‌اش به شهرت رسید. جوآن بائز در استیتن آیلند<ref>Staten Island</ref>، [[نیویورک]]، به‌دنیا آمد و در دانشگاه بوستون<ref>Boston University</ref> به تحصیل پرداخت، امّا تحصیل خود را نیمه‌کاره رها کرد تا در کافه‌های بوستون خوانندگی کند. صدای سوپرانوی رسایش، همراهی گیتارنوازی تأثیرگذار وی، سبکی متمایز را به‌وجود آورد که پس از جشنوارۀ موسیقی محلی [[نیوپورت، شهر|نیوپورت]]<ref>Newport Folk Festival</ref> در ۱۹۵۹ و انتشار اولین آلبومش در ۱۹۶۰ بسیار محبوبیت یافت. بائز در جنبش ضد جنگ برای حقوق فردی و حقوق انسانی در آسیای جنوب شرقی فعالیت کرد و انجمن بین‌المللی حقوق بشر و انستیتوی مطالعۀ عدم خشونت را تأسیس کرد. بائز دو زندگینامه نوشت که عبارت‌اند از ''سپیده‌دم''<ref>Daybreak </ref> (۱۹۶۸) و ''و صدایی برای با هم خواندن''<ref>And a Voice to Sing With</ref> (۱۹۸۷). باب دیلن در آغاز فعالیتش از یاری او فراوان بهره برد و بسیاری از آوازهای دیلن را ضبط کرد. در ۱۹۶۵ مؤسسۀ تحقیق دربارۀ سیاست ضد خشونت در [[کالیفرنیا]] را بنیاد نهاد. ازجمله ترانه‌های اوست: «ما پیروز خواهیم شد» و شعار جنبش حقوق مدنی در [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]]. | ||
| | ||
نسخهٔ ۲۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۷
بائز، جوآن (۱۹۴۱)(Baez, Joan)
| جوآن بائِز Joan Baez | |
|---|---|
| زادروز |
نیویورک 1941م |
| ملیت | آمریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | خوانندۀ ترانه‌های محلی |
| آثار | سپیده‌دم؛ ترانه صدایی برای با هم خواندن (هر دو; زندگینامه) |
| گروه مقاله | موسیقی |
خوانندۀ امریکایی ترانه‌های محلی. به‌سبب فعالیت‌های سیاسی‌اش به شهرت رسید. جوآن بائز در استیتن آیلند[۱]، نیویورک، به‌دنیا آمد و در دانشگاه بوستون[۲] به تحصیل پرداخت، امّا تحصیل خود را نیمه‌کاره رها کرد تا در کافه‌های بوستون خوانندگی کند. صدای سوپرانوی رسایش، همراهی گیتارنوازی تأثیرگذار وی، سبکی متمایز را به‌وجود آورد که پس از جشنوارۀ موسیقی محلی نیوپورت[۳] در ۱۹۵۹ و انتشار اولین آلبومش در ۱۹۶۰ بسیار محبوبیت یافت. بائز در جنبش ضد جنگ برای حقوق فردی و حقوق انسانی در آسیای جنوب شرقی فعالیت کرد و انجمن بین‌المللی حقوق بشر و انستیتوی مطالعۀ عدم خشونت را تأسیس کرد. بائز دو زندگینامه نوشت که عبارت‌اند از سپیده‌دم[۴] (۱۹۶۸) و و صدایی برای با هم خواندن[۵] (۱۹۸۷). باب دیلن در آغاز فعالیتش از یاری او فراوان بهره برد و بسیاری از آوازهای دیلن را ضبط کرد. در ۱۹۶۵ مؤسسۀ تحقیق دربارۀ سیاست ضد خشونت در کالیفرنیا را بنیاد نهاد. ازجمله ترانه‌های اوست: «ما پیروز خواهیم شد» و شعار جنبش حقوق مدنی در امریکا.