بدر، احمد (۱۲۸۷ق ـ۱۳۰۹ش)
بَدِر، احمد (۱۲۸۷ق ـ۱۳۰۹ش)
احمد بدر | |
---|---|
زادروز |
رشت ۱۲۸۷ق |
درگذشت | ۱۳۰۹ش |
ملیت | ایرانی |
شغل و تخصص اصلی | سیاستمدار |
لقب | نصیرالدوله |
آثار | مدارس دوره او: دارالمعلمین (۹۸ـ۱۲۹۷ش ) و دارالمعلمات تهران (۹۹ـ۱۲۹۷ش ) |
گروه مقاله | تاریخ ایران |
(ملقب به نصیرالدوله) از رجال دورۀ قاجار، پسر عبدالوهاب آصفالدولۀ شیرازی، متولد شهر رشت. زبان و ادبیات فارسی و عربی را آموخت و شیوۀ نگارش و خوشنویسی را فراگرفت و به زبان فرانسه نیز مسلط گشت و در ۱۳۰۱ق، از طرف ناصرالدین شاه، لقب نصیرالدوله گرفت. در سمتهای دولتی منشأ خدماتی گردید. در ۱۳۰۵ق وارد وزارت خارجه شد و مدت چهار سال وزیر مختار ایران در بلژیک بود. او تا انقلاب مشروطه در این سمت باقی ماند. وی چندین سفر به اروپا رفت و مدتی نیز معاون وزارت خارجه در کابینۀ وثوقالدوله بود (۱۳۳۴ق). سپس وزارت معارف و علوم را عهدهدار شد (۱۳۳۶ق). پس از سقوط دولت وثوقالدوله مدتی به اروپا رفت و در ۱۳۰۴ش به ایران بازگشت و در دورۀ ششم مجلس شورای ملی به نمایندگی مردم کرمان انتخاب گردید (۱۳۰۵ش)، اما پیش از افتتاح مجلس، حسن مستوفیالممالک او را به وزارت معارف برگزید. وی در ۶۲سالگی درگذشت. نصیرالدوله مردی ادیب و کتابدوست و مشوق علم و هنر بود و برای توسعۀ مدارس عدهای از دانش آموزان را به اروپا روانه کرد. مدارس دارالمعلمین (۹۸ـ۱۲۹۷ش) و دارالمعلمات تهران (۹۹ـ۱۲۹۷ش) از تأسیسات دورۀ اوست.