بهروز، ذبیح (تهران ۱۲۶۹ـ ۱۳۵۰ش): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲: خط ۲:
|عنوان=ذبیح بهروز|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=تهران ۱۲۶۹ش|تاریخ مرگ=تهران ۱۳۵۰ش|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=زبان و ادبیات عرب- الازهر/ ریاضیات- کیمبریج|شغل و تخصص اصلی=نمایش‌نامه‌نویس، شاعر و پژوهشگر|شغل و تخصص های دیگر=زبان‌شناس|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=تقویم و تاریخ در ایران (۱۳۳۱ش)؛ تقویم نوروزی شهریاری (۱۳۴۷ش)؛ زبان ایران، فارسی یا عربی (۱۳۱۳ش)؛ فرهنگ کوچک تازی به فارسی؛ خط و فرهنگ (۱۳۲۵ش)؛ کودک دبیره (۱۳۲۴ش)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=ادبیات فارسی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}[[پرونده:12430400- 2.jpg|جایگزین=ذبیح بهروز|بندانگشتی|ذبیح بهروز]]
|عنوان=ذبیح بهروز|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=تهران ۱۲۶۹ش|تاریخ مرگ=تهران ۱۳۵۰ش|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=زبان و ادبیات عرب- الازهر/ ریاضیات- کیمبریج|شغل و تخصص اصلی=نمایش‌نامه‌نویس، شاعر و پژوهشگر|شغل و تخصص های دیگر=زبان‌شناس|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=تقویم و تاریخ در ایران (۱۳۳۱ش)؛ تقویم نوروزی شهریاری (۱۳۴۷ش)؛ زبان ایران، فارسی یا عربی (۱۳۱۳ش)؛ فرهنگ کوچک تازی به فارسی؛ خط و فرهنگ (۱۳۲۵ش)؛ کودک دبیره (۱۳۲۴ش)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=ادبیات فارسی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}[[پرونده:12430400- 2.jpg|جایگزین=ذبیح بهروز|بندانگشتی|ذبیح بهروز]]
ذبیح بهروز (تهران ۱۲۶۹ـ تهران ۱۳۵۰ش)<br>
ذبیح بهروز (تهران ۱۲۶۹ـ تهران ۱۳۵۰ش)<br>
[[پرونده: 12430400.jpg | بندانگشتی|ذبیح بهروز]]<p>نمایش‌نامه‌نویس، شاعر، زبان‌شناس و پژوهشگر ایرانی. پس از تحصیلات دورۀ دبستان در مدرسۀ امریکایی، در ۱۲۹۰ش به [[مصر]] رفت و پس از نُه سال تحصیل در رشتۀ زبان و ادبیات عرب دانشگاه الازهر، به عضویت فرهنگستان مصر درآمد. از ۱۲۹۸ تا ۱۳۰۴ش در [[لندن (انگلستان)|لندن]]، ضمن تحصیل ریاضیات در [[دانشگاه کیمبریج]]، به‌عنوان دستیار [[ادوارد براون]]، به تدریس زبان فارسی در آن دانشگاه پرداخت. چندی بعد به ایران بازگشت و در تهران در مدارس مختلف، دانشکدۀ هواپیمایی و دانشکدۀ افسری تدریس کرد. </p><p>تأسیس انجمن زبان ایران، انجمن ایرانویچ و انتشار مجلۀ فرهنگی ''ایران کوده'' از ابتکارات اوست. مطالعات او برای به‌کارگیری روشی نو در تدریس نوآموزان، وی را به ایجاد خطی رهنمون شد که آن را «کودک دبیره» نامید. </p><p>از آثارش: نمایش‌نامه‌های ''جیجک علیشاه'' ([[برلین]]، ۱۳۰۲ش)؛ ''شاه ایران و بانوی ارمن'' (۱۳۰۶ش)؛ ''در راه مهر''؛ ''شب فردوسی و حکیم‌باشی''؛ ترجمۀ فارسی'' آیین بزرگی'' ابن مقفع (۱۳۱۱ش)؛ ''تقویم و تاریخ در ایران'' (۱۳۳۱ش)؛ ''تقویم نوروزی شهریاری'' (۱۳۴۷ش)؛ ''زبان ایران، فارسی یا عربی'' (۱۳۱۳ش)؛ ''فرهنگ کوچک تازی به فارسی''؛ ''خط و فرهنگ'' (۱۳۲۵ش)؛ ''کودک دبیره'' (۱۳۲۴ش)؛ ''منتخبات دیوان حافظ''؛ ''منتخبات کلیات سعدی''.</p>
[[پرونده: 12430400.jpg | بندانگشتی|ذبیح بهروز]]<p>نمایش‌نامه‌نویس، شاعر، زبان‌شناس و پژوهشگر ایرانی، فرزند [[ابوالفضل ساوجی، محمد (ساوه ۱۲۴۸ـ تهران ۱۳۱۲ق)|میرزا ابوالفضل ساوجی]]. او پس از تحصیلات دورۀ دبستان در مدرسۀ امریکایی، در ۱۲۹۰ش به [[مصر]] رفت و پس از نُه سال تحصیل در رشتۀ زبان و ادبیات عرب دانشگاه الازهر، به عضویت فرهنگستان مصر درآمد. از ۱۲۹۸ تا ۱۳۰۴ش در [[لندن (انگلستان)|لندن]]، ضمن تحصیل ریاضیات در [[دانشگاه کیمبریج]]، به‌عنوان دستیار [[ادوارد براون]]، به تدریس زبان فارسی در آن دانشگاه پرداخت. چندی بعد به ایران بازگشت و در تهران در مدارس مختلف، دانشکدۀ هواپیمایی و دانشکدۀ افسری تدریس کرد. </p><p>تأسیس انجمن زبان ایران، انجمن ایرانویچ و انتشار مجلۀ فرهنگی ''ایران کوده'' از ابتکارات اوست. مطالعات او برای به‌کارگیری روشی نو در تدریس نوآموزان، وی را به ایجاد خطی رهنمون شد که آن را «کودک دبیره» نامید. </p><p>از آثارش: نمایش‌نامه‌های ''جیجک علیشاه'' ([[برلین]]، ۱۳۰۲ش)؛ ''شاه ایران و بانوی ارمن'' (۱۳۰۶ش)؛ ''در راه مهر''؛ ''شب فردوسی و حکیم‌باشی''؛ ترجمۀ فارسی'' آیین بزرگی'' ابن مقفع (۱۳۱۱ش)؛ ''تقویم و تاریخ در ایران'' (۱۳۳۱ش)؛ ''تقویم نوروزی شهریاری'' (۱۳۴۷ش)؛ ''زبان ایران، فارسی یا عربی'' (۱۳۱۳ش)؛ ''فرهنگ کوچک تازی به فارسی''؛ ''خط و فرهنگ'' (۱۳۲۵ش)؛ ''کودک دبیره'' (۱۳۲۴ش)؛ ''منتخبات دیوان حافظ''؛ ''منتخبات کلیات سعدی''.</p>
----
----



نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۸

ذبیح بهروز
زادروز تهران ۱۲۶۹ش
درگذشت تهران ۱۳۵۰ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل زبان و ادبیات عرب- الازهر/ ریاضیات- کیمبریج
شغل و تخصص اصلی نمایش‌نامه‌نویس، شاعر و پژوهشگر
شغل و تخصص های دیگر زبان‌شناس
آثار تقویم و تاریخ در ایران (۱۳۳۱ش)؛ تقویم نوروزی شهریاری (۱۳۴۷ش)؛ زبان ایران، فارسی یا عربی (۱۳۱۳ش)؛ فرهنگ کوچک تازی به فارسی؛ خط و فرهنگ (۱۳۲۵ش)؛ کودک دبیره (۱۳۲۴ش)
گروه مقاله ادبیات فارسی
ذبیح بهروز
ذبیح بهروز

ذبیح بهروز (تهران ۱۲۶۹ـ تهران ۱۳۵۰ش)

ذبیح بهروز

نمایش‌نامه‌نویس، شاعر، زبان‌شناس و پژوهشگر ایرانی، فرزند میرزا ابوالفضل ساوجی. او پس از تحصیلات دورۀ دبستان در مدرسۀ امریکایی، در ۱۲۹۰ش به مصر رفت و پس از نُه سال تحصیل در رشتۀ زبان و ادبیات عرب دانشگاه الازهر، به عضویت فرهنگستان مصر درآمد. از ۱۲۹۸ تا ۱۳۰۴ش در لندن، ضمن تحصیل ریاضیات در دانشگاه کیمبریج، به‌عنوان دستیار ادوارد براون، به تدریس زبان فارسی در آن دانشگاه پرداخت. چندی بعد به ایران بازگشت و در تهران در مدارس مختلف، دانشکدۀ هواپیمایی و دانشکدۀ افسری تدریس کرد.

تأسیس انجمن زبان ایران، انجمن ایرانویچ و انتشار مجلۀ فرهنگی ایران کوده از ابتکارات اوست. مطالعات او برای به‌کارگیری روشی نو در تدریس نوآموزان، وی را به ایجاد خطی رهنمون شد که آن را «کودک دبیره» نامید.

از آثارش: نمایش‌نامه‌های جیجک علیشاه (برلین، ۱۳۰۲ش)؛ شاه ایران و بانوی ارمن (۱۳۰۶ش)؛ در راه مهر؛ شب فردوسی و حکیم‌باشی؛ ترجمۀ فارسی آیین بزرگی ابن مقفع (۱۳۱۱ش)؛ تقویم و تاریخ در ایران (۱۳۳۱ش)؛ تقویم نوروزی شهریاری (۱۳۴۷ش)؛ زبان ایران، فارسی یا عربی (۱۳۱۳ش)؛ فرهنگ کوچک تازی به فارسی؛ خط و فرهنگ (۱۳۲۵ش)؛ کودک دبیره (۱۳۲۴ش)؛ منتخبات دیوان حافظ؛ منتخبات کلیات سعدی.