تذکره شاه طهماسب

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

تذکرۀ شاه ‌طهماسب
زندگی‌نامۀ خودنوشت شاه‌طهماسب، کتابی به فارسی، از آغاز پادشاهی تا تسلیم بایزید شاهزادۀ عثمانی به دربار او. این کتاب از مهم‌ترین منابع تاریخی اوایل دورۀ صفویه است. در تذکرۀ شاه‌طهماسب به روابط صفویان با عثمانیان نیز پرداخته است. به باور برخی از ایران‌شناسان، چون ژوکوفسکی، این تذکره خاطرات و یادداشت‌های روزانۀ شاه‌طهماسب نیست، بلکه صورت‌مجلس مذاکرات وی با ایلچیان ترکی است که در ۹۶۹ق به ایران آمده بودند. این کتاب نخستین‌بار در ۱۳۰۱ همراه با جلد دوم مطلع‌الشمس در تهران به‌چاپ رسید. پاول هورن آن را به آلمانی ترجمه و چاپ کرد (۱۸۹۰).